’s Morgens werd ik wakker en keek op mijn telefoon hoe laat het was: 10.30 uur.. Ik ben nog doodmoe, slechte nacht gehad helaas. Tot mijn verbazing zie ik dat mijn telefoon rood gloeiend staat..:  8 whatsapp-gesprekken, heel veel Facebookberichtjes en messengerberichtjes! Ik snap er niets van en begin met één oog te lezen. Ineens schoot het mij weer te binnen: het artikel staat in het Algemeen Dagblad!! Het waren allemaal berichtjes van vrienden en familie die mij lieten weten hoe knap ze het vonden en hoe trots ze op mij waren en dat brengt een grote glimlach op mijn gezicht.

Algemeen Dagblad

Zodra ik Facebook open, zie ik dat mijn moeder het artikel er al op had gezet en vol spanning begin ik het artikel te lezen. En wauw, wat heeft Salwa er een tof interview van gemaakt! Wat een hoop likes en lieve reacties! De berichtjes variëren van: “Wat mooi verwoord”, “Kanjer”, tot aan “Als je zoiets leest, realiseer je je nog maar eens hoe sterk jij bent, Stephanie Harmsen! Ik ben zo super trots op jou dat je dit doet en dat jij blijft vechten voor het geluk, want als iemand dat verdient, ben jij dat!” Dit laatste berichtje komt van mijn allerbeste vriendje en wat doen al deze berichtjes mij toch goed, zó goed dat ik er tranen van in mijn ogen krijg.

Ik ben zó trots dat ik dit samen met al deze supervrouwen om mij heen heb kunnen bereiken, omdat wij pas een paar maanden bezig zijn.. Want, al mag dit artikel veel over mij gaan, ik had het niet zonder deze lieve meiden gekund! Naast deze lieve meiden is er nog iemand, mijn lieve oma, die ons achter de schermen onwijs veel helpt. Zij is onze persoonlijke spellingscontrole en doet dit met heel veel plezier!

artikel klein

Pijnpoli

Maar deze maandag was ook zenuwslopend. Om 2 uur ’s middags had ik een afspraak bij  mijn arts van de pijnpoli. Toen ik laatst bij hem geweest was schreef ik al dat de huidige behandelingen niet aanslaan. Het is zó erg, dat de dokter letterlijk gezegd heeft: ‘Het wordt óf uw alvleesklier eruit, of een Neuronstimulator..’ Dit zijn beide heel grote operaties met heel grote risico’s, maar daarnaast zijn het ook eindstations..

Stel dat zij mijn alvleesklier er uit zouden halen, dan is de kans op overlijden, met zoveel ontstekingen, heel groot. Iemand die nog nooit een ontsteking gehad heeft, heeft 20% kans op overlijden. En daar kom ik dan..  met mijn 9 ontstekingen! Gelukkig is deze operatie voorlopig van de baan.

De Neuronstimulator helaas niet. Een neuronstimulator houdt in, dat er een apparaatje ter grootte van een pacemaker, in je bil geplaatst wordt. Hieraan zitten 2 draadjes en die worden naast je ruggenwervel geplaatst. Dit apparaatje geeft elektrische pulsen af. Voor de pijn die in je hersenen geregistreerd wordt, wordt de pijn omgezet in een ander gevoel, dit is te vergelijken met het stoten van het stroombotje. Maar omdat dit bij je ruggenwervel zit kan dit ook flink fout gaan..

Omdat er aan het einde van de maand een MRI gepland wordt voor de alvleesklier, gaan wij hiermee nog even wachten en krijg ik nog een keer een injectie, ditmaal met Prednison vanuit de rug. Wij gaan het maar weer meemaken..