“Ik zou niet graag in jouw schoenen willen staan”, zei iemand laatst tegen mij. Woorden die ik afgelopen jaren vaker heb gehoord.
Ik word ongemakkelijk bij die woorden. Lijd ik dan zo’n slecht leven? Mensen in mijn omgeving zeggen dat ze me sterk vinden en niet zouden weten of zij ermee om zouden kunnen gaan zoals ik dat doe. Een goede reactie heb ik hier niet op. De woorden verbaasden mij eigenlijk en hebben mij aan het denken gezet. Wat vind ik er eigenlijk nou zelf van? Hoe kijk ik tegen mijn eigen leven aan? Ik zal zeker niet ontkennen dat het niet altijd makkelijk is, of is geweest. Mijn paden zijn nooit voorbedachte uitgestippelde routes geweest.
Chronisch ziek zijn overkomt je
Het chronische ziek zijn met pijn is mij overkomen. Dit kan bij iedereen gebeuren. Zo kijk ik er ook eigenlijk tegen aan. Je hebt niet echt een keuze het overkomt je. Er bestaat geen gebruiksaanwijzing voor. Hoe je ermee omgaat en welke keuzes je maakt heb je wel zelf in de hand.
3 jaar ziek zijn
Inmiddels ben ik bijna drie jaar ziek, drie keer geopereerd en vele behandelingen en ziekenhuisbezoeken verder. Drie jaar lang waarin ik voornamelijk aan het overleven was en niet ver in de toekomst durfde te kijken. Diepe dalen heb ik gekend waarin ik soms niet de persoon was die ik wilde zijn. Ziek zijn brengt zoveel gevoelens en emoties met zich mee, eenzaamheid, frustratie en verdriet. Het is niet alleen de lichamelijke en fysieke pijn die erbij komt kijken. Het is zoveel meer dan dat. Het heeft invloed op alles in je hele leven en ook op het leven van je omgeving.
Revalidatie
Momenteel zit ik sinds begin januari midden in een revalidatie traject. Tijdens de revalidatie wordt mijn hele systeem die ik mijzelf de laatste jaren heb aangeleerd, gereset. Mijn revalidatie richt zich op het leren leven met de chronische pijn en de beperkingen. Hierdoor wordt de kwaliteit en balans op mijn leven verbeterd. Mijn behandelteam bestaat uit een revalidatiearts, fysiotherapeuten, een psycholoog en een ergotherapeut. Mijn revalidatie bestaat onder andere uit: fysio training, fysio coaching, fysio educatie en psycho educatie. Een erg intensief traject, waar ik met goede moed mee bezig ben. Het vraagt veel van mij. Het einddoel, een beter balans te vinden en weer deel uit te kunnen maken van de maatschappij, moedigt mij aan om er voor de 200% voor te gaan.
De laatste maanden
De laatste maanden kan ik zeggen dat ik niet meer in de overleefstand sta. Ik hou meer energie over buiten de dagelijkse dingen. Het lukt mij weer om meer aandacht te geven aan anderen en voor anderen klaar te staan. Mijn omgeving ziet ‘de oude Esther’, na bijna drie jaar ziek zijn, weer langzaam terugkomen.
