“Wat ben je stil!” of “Nayana heeft weer hele verhalen (op een sarcastische manier).” Opmerkingen als deze heb ik vroeger zo vaak gehoord. ‘Zoals ik ben, ben ik niet normaal. Want als je zo vaak hoort dat je gedrag gek is, dan moet dat toch zo zijn?’ Hoe vaak heb ik niet een poging gedaan om mij anders te gedragen, me meer te laten horen in de klas en in groepen. Maar dit hield ik nooit lang vol, want karaktereigenschappen verander je niet zo van de een op andere dag.
Pas jaren later hoorde ik van het begrip introversie. Er ging een wereld voor mij open want het was gewoon ‘ik’ die ze beschreven! En er waren nog heel veel meer mensen zoals ik!
Wat is introversie?
Introverte mensen zijn gevoeliger voor de buitenwereld en verwerken prikkels op een andere manier. Het duurt langer voordat zij indrukken goed hebben verwerkt. Daardoor zonderen zij zich eerder af van de drukke buitenwereld. Ze denken vaak diep na over onderwerpen en wat deze met hen doen en hebben een rijke innerlijke belevingswereld.
In tegenstelling tot wat velen denken, zijn introverte mensen helemaal niet asociaal of verlegen. Ze kunnen heel erg genieten van contact met hun dierbaren en houden van het voeren van diepgaande gesprekken. Echter kost het onderhouden van contact veel energie, waardoor zij zich sneller afzonderen om weer te kunnen opladen. Dit in tegenstelling tot extraverte mensen die juist energie krijgen van contact met anderen.
Ik kan mij prima alleen vermaken. Lekker lezen, dagdromen of rommelen in huis. Dan word ik creatief en krijg ik de beste ideeën. Deze tijd alleen heb ik ook echt nodig om weer op te laden. In grote groepen voel ik mij nooit prettig, ik voel mijn energie weglopen en daardoor hou ik me al gauw op de achtergrond.
Acceptatie
Het heeft een tijd geduurd voordat ik mijzelf kon accepteren als introvert. Nu is het zo fijn dat ik mij niet meer anders hoef voor te doen. Als iemand er ‘last’ van heeft dan is dat zijn probleem. Ik weet waar mijn sterke punten liggen en het is de kunst om mijn leven zo in te richten zodat ik het beste tot mijn recht kom. Ik heb nu de juiste mensen om mij heen waarbij ik lekker mezelf kan zijn en ik hoor vaak van mensen dat ze me zo sociaal en open vinden.
Wij leven hier in het westen in een extraverte maatschappij. We moeten allemaal druk, sociaal en mondig zijn om mee te kunnen komen. In Azië, waar mijn roots liggen, is het heel anders. Daar ben je prima als je bescheiden bent. Wel wordt het begrip introversie steeds bekender en er zijn al vele boeken over geschreven, bijvoorbeeld: ‘Stil’ van Susan Cain en de pas verschenen ‘Ik moet nog even kijken of ik het kan’ van Liesbeth Smit.
Laten we allemaal blij zijn met wie we zijn. Het is maar goed dat onze samenleving uit zoveel verschillende mensen bestaat, anders zou het al gauw saai worden. Zolang we elkaar kunnen respecteren zoals we zijn hoeft niemand zich minderwaardig te voelen.
Ben jij een introvert of een extravert? Of heb je van beide iets in je? Ik hoor het graag!
