Op mijn twaalfde kreeg ik mijn eerste slotjesbeugel. Een hoop metaal met elastiekjes in de meest afzichtelijke kleuren. Op mijn 23ste was het opnieuw feest. Een van mijn tanden stond zo scheef dat zelfs mijn oma aanbood om mijn beugel te betalen. Inmiddels zijn we 6 jaar verder en is het opnieuw tijd voor een beugel. Dit keer van Invisalign. In deze blog lees je hoe ik de eerste weken met deze onzichtbare beugel heb ervaren.
Als ik zeg dat ik 29 ben (alweer bijna 30 zelfs), word er 9 van de 10 keer gedacht dat ik een grapje maak. Ik zie er een stuk jonger uit en word makkelijk 5 tot 10 jaar jonger geschat. Nu is dat natuurlijk een heel mooi compliment, maar niet altijd handig. Ik word niet altijd meteen serieus genomen (kan ook aan mijn innerlijk liggen), word op werkgebied als een junior gezien en als ik klaag dat ik nog geen huis kan vinden wordt er steevast gereageerd met: je bent nog zo jong, je hoeft toch nog helemaal niet op jezelf? Een beugel en daarmee een nog jonger uiterlijk krijgen zag ik dus niet meteen zitten. Gelukkig zijn er inmiddels meer opties dan alleen de beugel met afzichtelijke kleuren. Zo mocht ik kiezen tussen een normale beugel, een wat dunnere beugel met witte elastiekjes of een Invisalign. Een normale beugel viel voor mij meteen af, mijn tanden zijn snel wat gelig dus ook de witte elastiekjes zag ik niet zitten. En zo bleef dus de Invisalign over.
Invisalign
In augustus had ik mijn eerste afspraak. We besproken wat ik wilde en ik kreeg als opdracht mee om mijn tand te masseren. Mijn tand zou dan misschien wat rechter gaan staan waardoor ik minder bitjes nodig heb in het Invisalign traject. Een maand later werden de foto’s gemaakt en op 24 november was het ‘eindelijk’ tijd om mijn beugel te krijgen. Ik had verwacht dat ik na een kwartiertje weer buiten staan. Helaas was dit toch niet helemaal het geval. Na ruim een uur stond ik pas buiten en mn gebit was aardig toegetakeld. Het duurde dan ook wel twee dagen voor ik weer een beetje normaal kon eten. Het leek mij erg fijn dat je beugel er met het eten en drinken uit mocht. Hier kwam ik de eerste dag flink op terug. Ik had honger en wilde mijn beugel uit doen. Ik had alleen geen idee hoe. Gelukkig bestaat YouTube en lukte het na het kijken van een tutorial wel. Om het te versimpelen heb ik via internet een tandartshaakje gekocht. Stuk makkelijker dan je vingers en nog hygiënischer ook.
Inmiddels ben ik flink gewend aan het extra plastic in mijn mond en zijn mijn tanden door al het poetsen nog nooit zo wit geweest. Hopelijk binnenkort een update van hoe het er tussentijds uit ziet.
