Een tijdje geleden besloot ik op alles “Ja” te zeggen wat mij gevraagd werd. Ongeveer vier weken heb ik dit gedaan. Soms zei ik ook weleens “Nee” maar dat was in uitzonderlijke gevallen. Zoals een huwelijksaanzoek van een zwerver voor de plaatselijke supermarkt of de aangeboden jenever van mijn bejaarde buurman. Maar iedere vraag die mij werd gesteld beantwoorde ik met “Ja hoor”. Dit bracht mij soms wel in unieke situaties. Ja zeggen op alles, heel vermoeiend eigenlijk…

Een feestje

In het begin was het fantastisch. Ik belande in nieuwe avonturen, kwam op plekken waar ik anders nooit was gekomen en opeens kwamen er veel mensen dingen aan mij vragen omdat ze, volgens mij, wisten dat ik toch geen nee zou zeggen. Dus zei ik vier weken “Ja” en nog eens “Ja”. Soms was het een feestje maar toen ik op een bepaald moment op een cowboyfeestje was beland vroeg ik mij serieus af; waar is het mis gegaan?

Vermoeiend

Na vier weken voelde ik mij langzaam moe worden. Het inspirerende nieuwe werd mij iets teveel want elke dag een andere ervaring is misschien wel enorm verrijkend maar je hebt ook tijd nodig om alles te verwerken. Ik verlangde steeds meer naar rust. Als mijn omgeving door een avondje ging doorzakken had ik zin om op de bank te liggen en doelloos Netflix te gaan kijken. Na een paar dagen hangen realiseerde ik mij opeens; je kunt wel op alles “Ja” zeggen maar de eerste persoon naar wiens vraag je moet luisteren, dat ben je zelf.

Ja zeggen op alles maar vooral tegen jezelf

Nee ik ben niet saai, althans dat heb ik nog nooit gehoord. Ik kan nog spannend zijn als ik onder mijn deken verhalen lig te vertellen en anders maak ik het wel spannend. Ik luister dan vooral naar mezelf op dat moment naar de wens die ruimte wil. Namelijk de wens om helemaal even niets te doen. Nu er in deze wereld al zoveel dingen gebeuren hoor ik in mijn omgeving dat we extra van ons “vrije” leven moeten genieten. We leven in vrijheid, we kunnen alles doen en laten wat we willen. We mogen bijna niet saai zijn en moeten genieten.

Doe het op jouw manier

Wat is dan het goede leven? Ik durf al bijna niet meer te klagen of soms mijn ontevredenheid uit te spreken op sommige dingen. Puur omdat anderen het misschien wel slechter hebben. Natuurlijk mag ik weleens klagen. Want het goede leven is dat ik op alles “Ja” mag zeggen, gewoon van mezelf. Van niemand anders en dat is pas vrijheid! Maar nu zeg ik even Nee en duik in onder in de oase van rust, puur omdat het mag van mijzelf….