Er was er een jarig, hoera, hoera! Dat kun je wel zien dat ben ik! Ik sta voor de spiegel terwijl dit liedje zich in mijn hoofd afspeelt. Als ik goed kijk, zie ik een paar rimpeltjes verschijnen bij mijn ogen en ik kan ook wel beginnen met een verstevigende dagcrème.
Afgelopen maandag was ik jarig, 33 jaar ben ik geworden. Een leeftijd die mij even doet slikken. Ik weet nog dat ik als kind nichten en neven had van in de dertig. Wat vond ik dat toen oud! Ik dacht dat ik op die leeftijd wel getrouwd zou zijn met kinderen en een goede baan. Op dit moment heb ik geen van die dingen. Als ik dat vroeger zou hebben geweten, had ik vast gedacht, mijn leven is mislukt. Niks is minder waar. Het leven is precies zoals het zou moeten zijn. Verwachtingen maken dat het voelt als een mislukking. Daarom heb ik ook geleerd om verwachtingen los te laten. Het leven te laten komen zoals het komt, leven met de dag.
Verjaardag toen en verjaardag nu
Maar om terug te komen op mijn verjaardag. Ik zit nu niet meer in spanning te wachten tot het zover is. Als kind was dat anders. Toen keek ik er al maanden naar uit om jarig te zijn. De avond van tevoren ging ik vroeg slapen zodat het gauw morgen zou zijn. Ik mocht mijn mooiste kleren aan en de hele dag was ik het middelpunt. En niet het minst belangrijk, ik kreeg heel veel kadootjes!
Kadootjes krijgen vind ik nog steeds leuk, en de verjaardagskaarten en felicitaties op social media. Dan kun je niet anders dan je de feestneus voelen! Maar het uitgebreid vieren, doe ik al een paar jaar niet meer. Leuker vind ik het om een keer apart met vrienden en familie af te spreken voor een hapje en drankje. Zo heb je veel meer quality time en ben je er zelf niet zo druk mee.
Op naar de volgende 33 jaar!
33 jaar, wat een raar getal. Het wordt ook wel het gekkengetal genoemd omdat het door 11 te delen is. En je kunt het niet eens omdraaien! Dat wordt nog wat dit jaar 🙂 Maar ik ben dankbaar dat ik deze leeftijd heb mogen halen. Hoevaak hoor je niet over jonge mensen die veel te vroeg overlijden. 33 jaar, hoe kijk ik daarop terug? Ik en mijn lijf hebben in die tijd al aardig wat te verduren gehad. Daardoor heb ik op mijn leeftijd ook al veel wijsheid en rust die mensen pas vaak op oudere leeftijd vinden. Hoe zie ik de komende 33 jaar voor me? Hopende dat ik die leeftijd mag bereiken. Exacte plannen heb ik niet. Ik hoop vooral dat ik de dingen mag blijven doen waar ik blij van word en dat ik mezelf kan blijven in een wereld waarin iedereen zoveel van je verwacht. Gelukkig, blij, redelijk gezond, enjoying the little things. Zoals het kind dat ik vroeger was en dat nog steeds in mij zit.
Kusjes op je neus.
Confetti in je haar.
Ik vier jou elke dag.
Niet een keer in het jaar.
Lief Leven
