Als er een bijsluiter zou zijn voor chronische ziekte in het algemeen, is er één ‘bijwerking’ die bij elke ziekte zou staan: het verliezen van vrienden. Het is een eenzaam proces waarin je verlangt naar mensen die jou écht begrijpen. Ik voelde hetzelfde, totdat ik de meiden van JustLiveBlog leerde kennen…
Eenzaamheid
Toen ik volledig thuis kwam te zitten door mijn ziekte begon ik al snel mijn vrienden en vriendinnen te verliezen. Je valt buiten de samenleving, en dan gaat dit vanzelf. Iedereen rent je voorbij, waar jij nog niet eens kan opstaan. Hierdoor ervaren veel patiënten eenzaamheid. Ik heb enorm geluk dat mijn familie en twee vrienden, Bram en Sharon, mij elke seconden hebben gesteund. Maar hoe hard zij ook, stuk voor stuk, hun best deden en nog steeds doen, kunnen zij mij nooit echt helpen. Je kan namelijk patiënten niet echt helpen als je het zelf niet hebt ervaren. Dit neem ik ze absoluut niet kwalijk, maar toch verlangde ik zo naar iemand die mij begreep. Iemand die bij woord één van de zin, de rest van de zin zou afmaken. Puur omdat je precies hetzelfde meemaakt. Maar waar vind je zo’n iemand?
Lang leve social media
Iets meer dan een jaar geleden kwam ik Stephanie, de eigenaresse van JustLiveBlog, tegen op Instagram. Puur toeval! Na een tijdje begonnen wij te kletsen en merkte wij dat wij uren konden praten. Praten over de leuke dingen in het leven, maar vooral over het leven van een zieke. Ons leven…
Rond die tijd had ik nog mijn eigen blog, maar ik merkte dat ik hier niet genoeg energie voor had. Stephanie nodigde mij uit om te komen bloggen bij JustLiveBlog, waar ik volmondig ja op zei. En zo was op 15 mei 2018 een nieuwe rubriek op JustLiveBlog geboren: mijn afkickdagboek. Alweer bijna een jaar geleden!
De meiden van JustLiveBlog
Rond die tijd werd ik toegevoegd aan alle groepsapps van het team, wat een groot warm bad was. Ik werd zo lief ontvangen, en voelde mij direct op mijn plek. Letterlijk iedereen is was en is nog steeds zo lief, begripvol en motiverend. Zit je met iets? Je gooit er een appje uit en binnen 5 minuten reageert bijna iedereen!
Maar in het speciaal groeide er, naast Stephanie, een bijzondere band met Rieneke, Kelly en Ankie. Deze vier meiden spreek ik nu al een jaar lang bijna elke dag. Ik kan volmondig zeggen dat dit viertal mij door het afgelopen jaar hebben heen gesleept. Vreugde, nieuwtjes en heel wat klaagmomenten, alles is goed. En je raadt het al: maar één woord hoeft gezegd te worden, en zij maken de zin af.
1000x bedankt
Lief team, maar in het speciaal Ankie, Rieneke, Kelly en Stephanie; wat ben ik jullie dankbaar! Dankbaar dat ik jullie heb leren kennen. Dankbaar dat wij zo’n band hebben mogen ontwikkelen en dankbaar dat wij elke dag voor elkaar klaar staan. Dankbaar voor alle nachtelijke gesprekken die wij hadden omdat één van ons aan het afkicken was, of gewoon simpel een hele slechte dag had.
