Wijsheid ligt voor het rapen. Wie heeft er dure cursussen nodig als je gewoon thuis interessante kennis kan opdoen? Thuis in je keuken. Waar je als bonus nog kan koken ook. En laat ik je vertellen: interessant was het wel ja.

Schande

Het gebeurt meestal op momenten dat je er het minst op bedacht bent. Laat ik even de situatie schetsen. Al jaren neem ik ’s avonds kant-en-klare soep die redelijk past in mijn dieet. Waarom niet vers maken? Schande! Zo dacht mijn eerste diëtiste er ook over. En ik warm dat nog op in de microgolfoven ook! Schande, ik weet het. Wel liefste mensen: ik ben tegen dat uur veel te moe, heb bovendien extra zout nodig dus laat maar komen kant-en-klaar, ik eet heus geen superongezonde soepies en heb je liever dat ik elke dag niet eet in de avond of een dagelijkse pizza opwarm? Ziek zijn is compromissen sluiten, net zoals alles in het leven. Maar soit, dat is een andere blog.

De Grote Opening

Wortelsoep, bio nog wel, in een glazen fles. Ze stond te blinken op mijn ijskast in afwachting van de Grote Opening. Nietsvermoedend nam ik de fles vast om De Daad uit te voeren, en merk dat ze nat is. Ik denk tiens, misschien heb ik er water over gelekt en is de fles wat stoffig dus die natte groezelige kring eronder veeg ik onachtzaam even op. Les 1: Doe niets onachtzaam, hoe doodmoe, overwerkt en moegetergd je ook bent.

Zwaartekracht? Bestaat niet!

Draai ik de metalen dop eraf, dit keer zonder augurken-slash-schroevendraaiergedoe (begrijp je niks van die zin, scroll eens door de JLB-blogs) En daar voor mijn ogen zie ik les 2 geïllustreerd: vertrouw NOOIT een glazen fles kant-en-klare soep. Gelukkig voerde ik de Grote Opening uit boven de spoelbak. Zo onachtzaam was ik nu ook weer niet. Want ziedaar les 3: Zwaartekracht is ook maar iets relatiefs. Die soep ging uit eigen beweging recht omhoog, en omhoog en omhoog! Fascinerend was het. Eerst deed ze dat eigenlijk heel proper: gewoon een verticale buis soep die langer en langer en langer werd. Om dan toch te beginnen bruisen en stank te verspreiden en in de spoelbak te gulpen.

Zei ik al dat ik die avond geen bio wortelsoep uit een glazen fles at?

Alles is een boodschap

Ik voelde verbijstering, slappe lach en teleurstelling dat het geen wortelsoep zou worden, allemaal tegelijk. Maar ik wist ook dat dit niet zomaar gebeurd was. Het was een boodschap. Net zoals de pot augurken van laatst. Je moet de tekenen zien en herkennen! Als deze keukenwijsheid nu nog niet duidelijk was zou de schade de volgende keer wel eens veel groter kunnen zijn. Ik heb immers geluk gehad dat de fles niet ’s nachts ontploft was en me de schrik op het lijf gejaagd heeft want dat stond wel te gebeuren. Of anders had ik misschien wel een gezicht vol glasscherven richting spoed kunnen rijden.

Laat het los! En wel nu…

Lieve mensen: laat het los en doe het op tijd. Als je ergens mee zit, probeer erover te praten, uit je wrevel, klop op een paar kussens, ga lekker sporten als je lijf dat kan, ga even naar buiten, of wat dan ook. Anders worden lastige gevoelens onnodig groot en zwaar. Laat de dingen niet te lang borrelen in jezelf, want dat gaat gisten en groeit en groeit en groeit tot iets buiten proportie en voor je het weet knalt je ergernis/woede/machteloosheid/stress/wat dan ook eruit als een verticale buis kant-en-klare wortelsoep! Met of zonder glasscherven, echt aangenaam is dat niet.

Tot slot

In de winkel waar ik de bewuste fles kocht was men niet echt onder de indruk van verticale soep. Ik vermoed dat zij nog enkele boodschappen van hogerhand in de vorm van knallende flessen nodig hebben vooraleer de wijsheid zal doordringen…