Enige tijd geleden had ik toch een stuk geschreven over hoe het was toen ik net gehoord had dat ik geen kinderen mag krijgen? Nou, ik dacht dat ik daar redelijk goed mee dealde, maar dat blijkt toch net even anders te zijn…
Zoals jullie misschien op Snapchat of op Instagram voorbij hebben zien komen, trekken wij veel op met de neefjes en nichtjes. Aangezien wij de laatste week niet veel boeiende dingen gaan doen, laat ik de dagverslagen hierbij. De neven en nichten zijn tussen de 18 en 25 jaar oud. Zij hebben bijna allemaal al kinderen, 1 of 2..
Hier is het normaal dat kinderen eigenlijk geen speelgoed hebben. Speelgoed hier ook zo duur dat de mensen het niet kunnen betalen. Je hebt hier zeker geen actionprijzen waarmee je hele zakken kunt vullen.. De kinderen van Esli’s neven en nichten zijn tussen de 1 en 3 jaar oud. Wij hebben deze kinderen deze week daarom verwend met kado’s: een junglebookbal, een xylofoon, en een vrachtwagen met een klein autootje erop als lading. Ik heb kinderen, werkelijk waar, nog nooit zo gelukkig gezien met speelgoed.. Vragende ogen van: is dit echt voor mij? Wij moesten hen aanmoedigen om er echt mee te gaan spelen. Het was alsof het een stuk goud was. Dit is totaal anders dan in Nederland waar ieder kind ongeveer voor een godsvermogen aan speelgoed heeft.
Maar, aan de andere kant voel ik toch weer een steek van jaloezie, terwijl ik jaloezie echt verafschuw.. Ik haat jaloezie.. Zij hebben meerdere kinderen, hebben niet echt een stabiel leven, hebben geen eigen onderdak en worden om de 6 maanden ontslagen mochten zij al werk hebben. Je ziet hoe gelukkig ze zijn met die kinderen en het laat je weer verlangen naar je allergrootste droom.
Zo kwam ik er weer achter dat ik het toch allemaal niet zo goed had verwerkt als ik dacht. Want de wens om een kindje te krijgen is nog groter geworden dan ooit. Er zijn van die momenten, dat ik denk dat ik weer een grote breakdown ga krijgen, terwijl ik weet dat pleegzorg weer bijna een optie is.. Nog 2 weken voor de behandeling aan mijn alvleesklier..
Daarna kunnen wij eindelijk de pleegzorg bellen om een nieuwe afspraak in te plannen…
Respect Steef. Xx
Thanks lieffie
Zo herkenbaar. Ik haat ook jaloezie maar heb precies hetzelfde. Telkens denken dat je het wel hebt verwerkt, het “een plekje hebt gegeven”… Als kind wilde ik maar een ding: moeder worden. ????
Ik weet niet of jaloezie het goede woord is.. het is meer een groot verlangen…