Het is 30 okt 00.27 en ik ben kwaad op mijn lichaam. Ik sta in het donker in het midden van de woonkamer, zayne en Esli slapen. Spotify staat aan, hiphop speelt keihard door mijn oordopjes. Ik ben woest. Want waarom heb ik gedacht dat het deze keer anders zou zijn?
Wat er precies aan de hand is? Ik heb deze hele week ziek op bed gelegen. Naast mijn chronische ziektes had ik ook nog een keelontsteking, heftige griep, koorts, zeer lichaam en suizende oren. Oja, ook nog een paar keer bijna flauw gevallen.
Maar waarom ik nou zo kwaad ben? Omdat mijn lichaam mij zo hard in de steek laat voor de 20.000e keer. Mijn Acnes is niet te houden de afgelopen tijd, en mijn alvleesklier operatie (ERCP) is officieel mislukt, ik werd vanmorgen wakker met weer steken in mijn avleesklier. Toevallig had ik gister ook alweer die rare, harde hik die ik van te voren krijg. Dus weer een operatie voor niks..
Waarom ik dacht dat het deze keer anders zou zijn? Geen idee..
Misschien vraag je je af waarom ik zo boos ben.. want dit heb je toch al zo vaak meegemaakt? Het werkt het zelfde als met liefde. Vergelijk het met terug gaan naar je ex, je hoopt dat het deze keer wel goed gaat en je met hem gaat trouwen en oud word. Helaas die ex van je is geen steek veranderd en zal nooit de man van je dromen worden en flinkt weer precies dezelfde dingen als voorheen.
Het klinkt nu misschien wel alsof ik niet dankbaar ben voor wat ik ben, als iemand het wel is ben ik het. Maar ik mag ook wel eens gigantisch boos zijn. Je hebt altijd van die mensen die dan op een moment zoals dit durven te zeggen “maar kijk wat je al bereikt hebt”, of ” maar je MOET positief blijven he?” Uhhh van wie MOET ik wat..
Soms mag je gewoon het recht hebben om even flink pissig te zijn, op jezelf, op je lichaam.
