Lachen in Los Angeles

Na jaren gewacht te hebben, was eindelijk het moment aangebroken: ik ging gewoon echt naar Amerika!! Voor het eerst in mijn leven ging ik echt ver vliegen! Dit was ik niet gewend, want ik ging meestal met de auto op vakantie. Het was een heel nieuwe ervaring voor mij, maar het beviel mij prima. Kriebels in mijn buik. Wat was ik zenuwachtig zeg voor het verre vliegen!

De vlucht duurde ongeveer 12 uur. Achteraf gezien was de vliegreis zo voorbij. Dit kwam omdat ik zo naar deze reis uitgekeken had. Aangekomen op LAX, de luchthaven van Los Angeles, keek ik mijn ogen uit. Wij, mijn tante, nicht en ik pakten de koffers van de band en liepen naar buiten. Wow, wat een drukte van het verkeer en wat een mensenmassa’s, zeg! Het weer viel mij wel vies tegen. Ik had het gewoon koud, terwijl wij toch in de maand juli zaten. Je zou dan toch wel een zonnetje verwachten, of niet? Ik vergat het weer al heel snel door alle indrukken die ik kreeg.

Het was ondertussen al tegen de avond in de straten van LA en wij moesten nog een taxi regelen naar het hotel. Wij vonden een taxi. De chauffeur zat een broodje te eten. Wij klopten op de ruit van de auto om de man te vragen ons naar het hotel te brengen. De man schrok zich wild en gooide zijn broodje tegen de voorruit van zijn auto. Hij draaide daarna het raampje open en zei: ‘Oh, my God! You guys scared the shit out of me!’ Hij moest hierna heel hard lachen en wij mochten toen instappen van hem. Wij hebben er nog veel om gelachen tijdens de rit naar het hotel.

Het hotel zat op zo’n 30 minuten rijden van het vliegveld. Na aankomst even inchecken en de kamer inspecteren. Het zag er heel mooi en schoon uit. Wij hadden een heel ruime kamer met vooral heel grote bedden! Heerlijk, ik kon in mijn slaap rondjes om mijn as draaien, haha! Wij kregen nu toch wel trek, ondanks dat wij in het vliegtuig al een lekkere maaltijd gehad hadden. Wij besloten te gaan wandelen en een restaurantje op te zoeken. Daar liepen wij dan door de straten van Los Angeles, wauw!

Onderweg zagen wij veel van die grote Amerikaanse auto’s en van die gele schoolbussen, die je vaak in films ziet. Nu ging het pas echt tot mij doordringen: ik was echt in de USA! Tijdens onze wandeling naar het restaurant kwamen twee mannen ons tegemoet lopen, een beetje smoezelige types. Mijn tante zei: ‘Pas maar op en let goed op jullie tas’. Een van de twee mannen kwam recht op ons afgelopen. Wij waren in spanning over wat er nu zou gaan gebeuren. Ik vond het echt een beetje eng, op dat moment. Tot onze grote verbazing liet de man zich vlak voor mijn tante op zijn knieën vallen en zei: ‘An Angel has fallen from the sky,. I’ve never seen an angel before, until now!’ Wat krijgen wij nou?! Het leek wel een aanzoek, haha. Mijn nicht en ik keken elkaar aan en schoten in de lach, terwijl mijn tante nog bezig was om de man kwijt te zien raken. Haha, wat hebben wij hierom gelachen, zeg!

Eindelijk kwamen wij bij een typisch American Burger Restaurant. De aankleding was helemaal Amerikaans. Wat een grote porties krijg je in dit land, zeg! Dat krijg ik toch nooit weg, dacht ik alleen maar! Na het eten zijn wij terug gewandeld naar het hotel. Zo’n wandeling doet goed. Na deze maaltijd zat ik zo ongelofelijk vol. Onderweg viel het mij ook op, dat er op bijna elke hoek van de straat wel een Burgerking, Mc Donald of KFC gevestigd is. Het is echt niet normaal zoveel Fast Food Restaurants hier zijn. Overal is, zie en ruik je wel geuren van eten. Eenmaal bij het hotel aangekomen, zijn wij vrijwel meteen in slaap gevallen. Wij waren toch wel erg moe van de lange vliegreis. Heerlijk geslapen op mijn veel te grote bed, maar helaas, om 03:00 u ‘s nachts waren wij gewoon klaarwakker: JETLAG!!

Till next time! Xo Amanda