Lichamelijk achteruit

De afgelopen maanden ging ik vooruit

Sinds de operatie hebben jullie vooral gehoord dat het weer voor het eerst in jaren iets beter ging. Ik zeg niet helemaal beter omdat mensen dan denken dat ik helemaal genezen ben, want dat ben ik niet. Ik ben alleen iets beter dan net voor de operatie. Nu ga ik weer lichamelijk achteruit..

De afgelopen weken weer lichamelijk achteruit

Het begon allemaal met het feit dat ik weer enorm afgevallen ben, 12,5e kilo sinds de operatie (4 maanden geleden). Dat is gewoon heel veel. De afgelopen maand was ik 5 kilo afgevallen en dat ging me even veel te hard. 

Tijd om de diëtiste te bellen

Dus  het werd tijd om de diëtiste te bellen. Ik moest even wachten want het duurde even voor zij weer terug was van vakantie. Het afvallen kwam doordat ik gelijkelijk steeds minder kon eten. Alles deed pijn aan mijn alvleesklier. Samen hebben wij afgesproken dat ik aan de aminozuren ging, dit word veel gebruikt door sporters. Ik moest hier 250 ML per keer van drinken en dan een paar keer per dag. In de dagen hierna ging het helaas steeds meer achteruit. Op zondag aten wij voor de lunch pannenkoeken en na 2 kleine pannenkoeken kreeg ik zulke enorme pijn dat ik 40 ML (!!) Oxynorm moest innemen. Dit was voor mij de druppel en maandagochtend hing ik dus direct weer aan de telefoon bij de diëtiste en moest ik van de secretaresse ook even de Chirurgie bellen, hun wilden dat ik de volgende dag gelijk langs kwam. 

Chirurgie & diëtiste, een week later

Precies een week later was ik weer terug bij de Chirurg en de diëtiste. De week hiervoor zei ik nog tegen de chirurg (Professor van Eijck) dat ik flink afgevallen was en dat ik wat moeite had met eten maar dat ik dat wel met de diëtiste zou oplossen. Deze week moest ik dus ook even met de chirurg overleggen, prof. van Eijck stond op dat moment op de OK dus ik kreeg Dokter den Hartog, een van de chirurgen die samen met van Eijck mij geopereerd hebben. Een hele lieve, rustige, goed luisterende arts, maar zij kan ook echt heel streng zijn. Maar goed, anders was ze ook niet gekomen waar ze nu is! Ze moest gelijk denken aan een ontsteking in mijn maag. Daarom wilde ze graag dat ik bloed ging prikken, dat er een Gastroscopie gedaan zou worden en gelijk tijdens de Gastro een nieuwe sonde geplaatst werd.

Gastroscopie

Afgelopen maandag was het dus zo ver, ik moest vroeg in de ochtend, dachten wij, aanwezig zijn. Ik was namelijk vrijdag gebeld dat ik om half 10 aan de beurt was. Om kwart over 8 stapten Roderick en ik de auto in om naar het ziekenhuis te rijden. Terwijl dat wij de garage van het Erasmus MC binnen rijden kijk ik in mijn email en zie ik een mail die om 8.30 die ochtend verstuurd was, dat ik pas om 10.20 uur aan de beurt was… FAIL!!! Roderick was doodmoe dus die heeft zijn stoel achterover gezet en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet ook even mijn ogen dicht gedaan heb. Hierna zijn wij richting de afdeling gegaan en het liep behoorlijk uit. Toen ik aan de beurt was kreeg ik allemaal bekende gezichten te zien en werd er direct gevraagd hoe het met Zayne was! De Gastro zelf is behoorlijk pittig geweest. Ik kreeg een roosje maar werd halverwege een soort van wakker en dat deed enorm veel zeer. Ze hebben me nog wat extra gegeven van het roesje en het enige wat ik daarna kan herinneren is dat ze zeiden dat ik een maagzweer hadden. Ik werd naar de uitslaapkamer gebracht en toen ik wakker werd stond mijn broertje al naast mij samen met Tony, een verpleegkundige die ik kende van de afdeling. Hierna mocht ik weer naar huis. 

Sondevoeding

Nu ben ik weer begonnen met sondevoeding, ik neem de voeding Peptamen. Dit is een voeding waarbij ik geen Creon hoef te slikken om de vetten te verwijderen. Daarnaast krijg ik medicijnen en zal het dan hopelijk weer beter moeten gaan na een tijdje!

Balen was het wel even in het begin dat ik weer achteruit ging maar inmiddels heb ik er weer vrede mee en weet ik dat het gewoon niet ander is.. Positief zijn en vooruit kijken!