Onlangs las ik op internet een artikel over een boek waarin de auteur ons wil meenemen in de kleine wondertjes van het leven van alle dag. Dat doet hij door te spelen met het toeval. Zo had hij een heel leuke oefening die je altijd en overal kan doen. Eentje die je blij maakt. Helemaal mijn ding dus.
Het spel gaat zo: Kijk naar een keuze die je die dag maakte, dat mag een heel kleine keuze zijn, niks belangrijks. En dan ga je verder: wat bracht die beslissing je als gevolg en wat volgde daaruit weer enzovoort. Het is een tikje magisch en laat je met een creatieve blik kijken naar je ogenschijnlijk saaie leventje. Je beseft weer meer dat het leven vol toeval zit en loopt zoals het loopt…
Mij leek het leuk om dit toe te passen op zoiets groters en bepalenders, als de chronische ziekte die ik heb. Ok, dat is geen keuze die ik maakte, maar het is wél een kadootje van het lot. Toeval dus. Of niet? Ofwel: kan ik dit zinvol maken? Ik doe die oefening af en toe sowieso, niet omdat ik zo’n levenslange aandoening een aanrader vind, maar wel omdat ik ervan overtuigd ben dat geluk overal te rapen valt.
Dus, hier gaan we. Op naar kleine momenten die groots blijken te zijn… Dat hoop ik toch, 😉
Stap met me mee in de teletijdmachine naar de dag dat ik na mijn operatie eindelijk de diagnose kreeg. Ik herinner me nog de lieve verpleegster die me vroeg hoe het met me ging want dat het toch niet niks was, die diagnose. Maar ik voelde op dat moment vooral opluchting omdat ik dus niet gek was of een zeurderige aandacht-trekster zoals de huisarts dacht, maar dat er weldegelijk wat scheelde. Keuze, nietwaar?
Beetje verder dan: ik kon mijn studie fotografie niet meer aan, fysiek veel te zwaar. Na een rouwperiode -mag en moet- ging ik weer tekenen. Dat kon ik doen, in potlood, al liggend. Schriftjes vol maakte ik. Zodat niet alles in mij hoofd verloren ging. Fijne keuze alweer.
Door mijn lichamelijke conditie belandde ik op plekken waar ik anders niet was geweest. Ik deed mini-jobs en ontdekte dat ik het heel leuk vond mensen op een eerlijke manier te adviseren en blij te maken. Ik ontdekte de wereld van de kledingwinkel en hoe personeel er soms uitgebuit wordt, hielp mee aan de droom van de juwelenontwerper als medeverkoopster, bewees mezelf en anderen dat ik echt niet gelukkig werd van een administratieve job, bleek het heerlijk te vinden om gezichtsverzorging te verkopen, studeerde aromatherapie en life coach bij via thuisstudie, ontdekte JustLiveBlog en word heel blij om te schrijven.
Ik werd een kei in administratieve rompslomp en ontdekte dat ik een enorme drive heb om toch mijn dromen in de mate van het mogelijke waar te maken. Ik ijverde voor het kunstenaarsstatuut, maakte uiteindelijk wél een kinderboek mee, mocht tekenen voor de ziekenhuisschool want werken ging niet.
Ik ontmoette zoveel boeiende mensen, maakte dierbare vrienden onderweg met mijn ziekte, of via de jobs, of door de illustratieopdrachtjes…
Ik leerde veel over mezelf, zoveel over mezelf met hulp van buitenaf hier en daar en dankzij die vele uurtjes rust op de zetel. Ik ontwikkelde een enorme kracht die ik niet voor mogelijk hield en ontdekte dat ik een blij mens ben.
Ik koester extra de kleine dingen van elke dag die het echte geluk uitmaken.
Ik las honderden boeken en tijdschriften en kon af en toe breien tegen de sterren op. Ik knipte haar van vrienden, maakte tijd voor hen en dacht heel veel aan wie het nodig had, liggend op die zetel.
Ik ontdekte dat ik vrede kon hebben met het alleen zijn en dat je dromen niet altijd hoeven uit te komen om een gelukkig leven te hebben.
Kortom, ik moest mezelf meermaals heruitvinden omdat veel dingen niet kunnen, niet mogen of niet blijven. Maar dat kleine grote feit, nl ziekte van Crohn, bracht me door al die ervaringen tot hier, tot wie ik nu ben. Perfect is dat niet, maar moet dat dan? Nee, al maak ik mezelf dat op mijn slechtste momenten wel graag wijs, nee, dat moet helemaal niet. Want eerlijk: ik ben gelukkig in mijn leven. Het leven loopt immers zoals het loopt, het is maar wat je ermee doet en hoe je ernaar wil kijken.
En jij? Doe je mee? Welke bril zet jij op als je naar je leven kijkt? Speel jij een keer het spel? Begin dan met iets kleins van vandaag en kijk waar het je bracht… Veel plezier ermee
