Het is rond half 8, en met héél veel moeite probeer ik Zayne naar bed te krijgen. Esli is na de eerste poging naar de winkels gegaan omdat hij nog snel pakketjes op de post moest doen dus ik sta er alleen voor met enorm weinig energie.
Een broertje of zusje
Als hij heel kort in bed blijft liggen bedenk ik me om mij om te kleden naar een groot shirt zodat ik lekker in bed kan liggen omdat ik onwijs moe ben. Ik sta in de badkamer met de deur open zodat ik Zayne in de gaten kan houden als hij zijn bed uit zou komen. En zodra ik mijn shirt uit doe komt hij zijn kamer uit en stelt mij de vraag; “Mama? Ben je zwanger?”, Waarop ik zeg dat dat niet het geval is. Hij draait zich om en loopt naar zijn kamer maar in de deuropening draait hij zich terug om richting mij en vraagt mij: “Mama? Mag ik een broertje of zusje?”. Ik trek mijn shirt aan en loop naar hem toe. Ik zal door mijn knieën zodat wij elkaar op ooghoogte aankijken en ik zeg tegen Zayne; “Lieverd, je weet toch dat mama ziek is? Daardoor kan mama op dit moment geen kindjes krijgen, misschien over een paar jaar als mama zich dan iets beter voelt.” Zayne denkt na en ik zie de radartjes in zijn hoofd overuren maken. “Maar ik wil ook met mijn broertje of zusje samen in bed kunnen slapen omdat ik niet alleen wil slapen”. “En ik wil ook graag een broertje of zusje zodat ik daar samen mee kan spelen”. Zo komen er nog 5 minuten lang voorbeelden voorbij.
Kinderen krijgen
Op het moment dat Zayne mij uit het niets vroeg of hij een broertje of zusje mocht schoten er steken in mijn hart omdat dit voor mij een zeer pijnlijk onderwerp is. Ik zou niets liever willen dan nog een 2e kindje. Ook weet ik dat dit op dit moment echt geen optie is. Ik ben gewoon te ziek. Lichamelijk was het met Zayne zijn zwangerschap al een groot risico omdat ik toen bijna overleden was. Daarbij moet ik ook zeggen dat ik toen veel en veel “gezonder” was dan dat ik nu ben. Maar toch wilt mijn hart afgelopen paar maanden niets liever. Op social media zie ik veel koppels voorbij komen met wie ik tegelijk zwanger was en die hebben nu al een of meerdere kinderen, en begrijp me niet verkeerd, het is namelijk echt positieve jaloezie. Ik gun hun absoluut meer kinderen. Maar je had ook graag je kind een broertje of zusje willen geven, en nog een kindje zoveel liefde geven als dat we Zayne geven.
Het gesprek tijdens het diner
Nadat Esli terug is van de pakketjes wegbrengen praten we over over wat Zayne allemaal bezig houdt maar vooral dat we echt met hem moeten praten over het onderwerp “meer kinderen krijgen”. We besluiten het te bespreken tijdens het avondeten de volgende dag. Zayne gaat momenteel tijdens de lockdown 3 dagen per week om de dag naar school. Tijdens de eerste lockdown hebben wij geprobeerd dat ik voor hem zou zorgen de hele dag maar na 10 dagen was ik dood en doodziek. Dus dat was geen optie. Het is een risico die wij momenteel lopen, dat klopt. Maar het was ook niet anders mogelijk en wij zijn super dankbaar dat hij naar school mag komen.
Na de BSO (Buiten Schoolse Opvang) speelt hij lief met zijn Lego en andere speelgoed en kijkt nog even Netflix. We eten die avond gebakken aardappeltjes met een hamburger en groenten. Na gesproken te hebben over de dagelijkse onderwerpen vertel ik hem dat wij even met hem willen praten. Ik vraag hem of hij nog weet dat hij vroeg om broertjes of zusjes. Hij begon gelijk weer vrolijk te praten over wat hij allemaal met ze zou willen doen. Hij is onlangs bij een vriendinnetje gaan spelen en zij had ook een zusje en op school ziet hij het ook heel veel. Het hoort overigens ook bij de leeftijd.
Esli vertelt dat wij voor dat wij hem kregen eigenlijk helemaal geen kinderen mochten en dat hij voor ons een groot wonder was. Voor de mensen die het niet weten en ons nog niet lang volgen, ik mocht geen kinderen omdat de artsen dachten dat ik nooit meer mijn bed uit zou kunnen komen. Daarnaast is mijn zwangerschap en bevalling dé grootste nachtmerrie geweest, lees daar hier meer over. Ik vertelde Zayne dat ik momenteel veel te ziek ben helaas en dat mama eerst een jaar of 1 á 2 stabiel moet zijn en dan moeten we ook nog toestemming van de dokters hebben. We vertellen Zayne ook dat wij (net zoals we nu uiteraard al doen) veel met hem samen zullen spelen en af en toe bij hem in bed komen liggen. Maar ook dat andere broertjes en zusjes een leeftijdsverschil hebben en ook niet altijd samen spelen. In zijn hoofd zaten broertjes en zusjes ook bij elkaar in de klas en met voorbeelden van zijn eigen vriendjes legden wij uit dat het niet het geval is.
Hij was kort even verdrietig en rende naar de bank en lag daar op zijn buik verdrietig met zijn knuffel maar gelukkig trok dit met een grapje alweer snel bij en zat hij zo weer aan tafel grapjes te maken over andere onderwerpen.
N.a.v. Blog “mama mag ik een broertje of zusje? “: waanzinnig mooi hoewel herkenbaar en pijnlijk. (Niet wat mijzelf betreft). Ik herken veel “menselijk” leed! Dat zijn de Dilemma’s waar wij mee te kampen hebben!
Dus des al niet te min waanzinnig bedankt en alle respect dat je dit met ons wil (en durft) te delen! Het doet mij ook pijn, omdat ik jouw pijn voel! But you are not alone! Ik bedoel: genoeg mensen om je heen om dit te delen en elkaar tot steun te zijn. Ook al hebben zij niet hetzelfde mee gemaakt. Reken maar dat het herkenbaar is en zij je zullen begrijpen! Ik wens je heel veel kracht en vertrouwen! You’re never alone!
Love, Romy!
Hey Romy!
Dankjewel voor je super lieve reacties op de blogs en natuurlijk ook op deze! Echt super leuk dat je altijd reageert.
Je bent een schat!
Liefs,
Stephanie