Het is weer zo ver, midden in de nacht. Naast mij hoor ik Esli zachtjes snurken en ik kan de slaap weer eens niet vatten.
Ik heb net de laatste 100 pagina’s van het zoveelste boek uit gelezen. Daarna heb ik nog snel even op Facebook en Instagram gekeken.
Ik lig maar te woelen en merk dat ik Esli wakker houd. Daarna maar besloten naar de logeerkamer te gaan omdat Esli morgen moet werken. Na een half uur nog niet in slaap. Deze nachten komen tegenwoordig weer zo vaak voor, dat ik er gek van word.
Om kwart voor drie ga ik maar een douche nemen, dit wil nog wel eens tegen de pijn helpen. Daar zit ik weer, voor de zoveelste keer met mijn hoofd in mijn handen… Wanneer houdt dit nu eens op?
Ik heb de afgelopen week te veel gedaan. Waarschijnlijk veel te veel en zal ik daar weer voor moeten boeten. Ik ben lichamelijk helemaal gesloopt en wil het liefste de hele dag als standbeeld in bed liggen.
Gelukkig heb ik erg genoten van: Naar de kapper. Even de stad in. Fotoshoot met Denise. Samen met Eke naar Het Nationaal Ballet en logeren bij papa en mama. Al met al was het toch een geslaagde week.
Lichamelijk merk ik dat ik op moet passen. Ik begin alweer flink te hikken en ben al weer misselijk. Dit zijn de eerste symptomen van een alvleesklierontsteking. Helaas heb ik een aantal afspraken, t.w.: een bruiloft en een feestje waar ik toch zo graag bij wil zijn. Dus… vanaf morgen maar weer braaf over op de Nutricia Juice flesjes.
Ik hoop dat ik me snel uitgeruster voel en dat ik deze week uit het ziekenhuis mag blijven.
Xoxo
Stéphanie
