‘Omschrijf je leven met muziek‘. Welke nummers passen bij je of passen juist niet langer bij je, waarom passen bij je en wat zegt deze muziek over jou? Leuke uitdaging toch en een vrolijke noot…

Mijn jeugd

Ik zal beginnen, vroeger was ik groot fan van Michael Jackson, Wham, Madonna en van Doe Maar, van bijna alle ‘eighties’ nummers eigenlijk. Ik ontdekte op mijn twaalfde de muziek, toen ik mijn eerste pick-up kreeg. Mijn allereerste single was ‘Dance On‘ van Doris Day and the Pince, nog geplaybacked ook op school, compleet met roze/witte rokjes van crêpepapier.

Ik vond eigenlijk alles leuk, ging op muzikale ontdekkingsreis. Mijn kamer hing vol posters, mijn spijkerjasjes waren bezaait met buttons (groen/roze buttons van Doe Maar), gitaartjes (met glitter!), jammer dat ik ze niet bewaard heb! Paps en mams konden mijn muziek keuze iets minder waarderen (vooral de teksen als ‘je loopt je lul achterna’ voor een 13-jarige), ik hield trouwens ook van volume (nu nog trouwens). Ach, als je de teksten van nu hoort was het best braaf ?.

Mijn Oma ging trouwens ook mee met de tijd, van haar kreeg ik mijn eerste cd-single, ‘back by dope demand’ van King Bee, nog steeds een mooi nummer. Mooie herinneringen aan!

Tiener-jaren

Tijdens mijn tienerjaren zwijmelde ik met mijn vriendin op nummers van o.a. Glenn Madeiros, ‘Angel Eyes‘ was een all-time favorite. Het waren de tijden van dansles en jongens, voorzichtige stapjes in het uitgaanscircuit. Stijldansen ging over in disco en een paar jaar later in countrydansen (line-dancing). Daar heb ik een liefde voor Country muziek aan overgehouden, heerlijk! Ik word blij van de Dikdakkers met ‘Cowboys en Indianen‘, maar ook van Belle Perez (waar wij ook op dansten).

En nu?

Welk nummer beschrijft mijn leven momenteel het beste? Dat zijn er een aantal, als eerste denk ik aan ‘What a feeling‘ van Irene Cara, een nummer dat voor mij ontzettend dubbel is, want ik wil dansen, ik moet dansen en ik kan niet meer dansen. Maar toch is het mijn nummer, blijf geloven in wat je doet en ga ervoor, dat ben ik! Ten tweede een nummer van de 3JS, ‘Je vecht nooit alleen‘, zo passend, zo mooi en zo waar. En Sia, ‘Chandelier‘ vertolkt mijn frustraties, maakt dat ik keihard rond wil draaien (wat ik één keer geprobeerd heb en waarna ik keihard tegen de bank aan belandde na een aanval van een verward zenuwstelsel).

Zondagochtend disco show

Ik hou van muziek, van de meeste muziek. Ik hoor nu ik iets ouder ben ook het mooie, de rust en de woestheid in Klassieke muziek (vroeger nooit gedacht). Iedere zondagochtend hebben we muziekuurtje (of twee), Golden Oldies en even terug naar de jaren Tachtig. Gevolgd door hedendaagse muziek, de keuze van zoonlief. Sinds zoonlief werkt is dat trouwens minder geworden, onze buurtjes missen het al ?.

Ik hou van muziek, soms wil ik erin verdrinken, soms op de achtergrond, maar een leven zonder muziek kan ik me niet voorstellen, jullie?