Mijn appartement op de tweede verdieping in een groter gebouw (mijn flatje voor de Nederlandertjes) … mijn uitvalsbasis, mijn rustpunt, mijn thuishaven, mijn plek om op terug te vallen en in thuis te noemen…
Door de jaren heen maakte ik het me helemaal eigen. Zo zie je maar, als single zijn er heus wel leuke kantjes te vinden in het leven! Dus is het een speels, licht, ruim, open meisjesthuisje geworden met veel wit en wat kleur hier en daar.
Welkom! Aan mijn voordeur In de inkomhall hangt een hartje “JOY”. Kom je binnen of ga je weer weg, ik wens je JOY in je leven…Verder vind je er onder andere een spiegel, een heleboel sjaals die openhangen aan een kapstok en zo voor kleur zorgen, een oud rond bloementapijt in prachtig blauwgroen en een heel oud nachtkastje.
Mijn roze toiletje is een paleisje in het klein: met bloemetjes, vrouwelijke spulletjes en een hartje met de spreuk “Enjoy the little things”. Want tja, met een chronische darmziekte MOET een toiletje een leuk plekje zijn om in te verblijven, haha.
Ook mijn badkamer is roze by the way, met een grote spiegel en veel vrouwenprulletjes en cremetjes. Ik werkte nog even in een winkel met gezichts- en lichaamsverzorging en heb als afwijking nog steeds een zwak voor al die cremepjes… Ben je alleen, voel je je niet zo goed? Dan kan het heel troostend zijn jezelf eens lekker in te smeren. Aanraking heeft elke mens nodig, zeker als het eens wat minder gaat… Maar ik vergeet nog het allerbelangrijkste onderdeel van de badkamer: het BAD! O wat zou ik verloren zijn zonder bad! Een plek om in te ontspannen, om los te laten, om me te troosten, om gewrichtspijnen wat te verdoven, om te verwennen. Vaste prik in het leven van Kristien!
Dan is er een kamer waar een peertje zonder luchter aan het plafond hangt, mijn was staat te drogen, mijn bureau staat, wat voorraad bewaard wordt en waar mijn schoenen staan.
Daarnaast vind je mijn slaapkamer, met een nachtblauw tapijt en een wolkjesmuur en verder wit, veeeeeeel wit, en een zaaaaalige boxspring (investeer in jezelf! hihi) met witte donsovertrek.
Overdag rust ik meestal in de living. Dat is de plek waar ik leef, rust, blog, mensen opbel, brei, radio luister, probeer door te bijten als nodig, om pimpelmeesjes te kijken door mijn XL-raam waar ik kijk op de kruin van een boom voor het gebouw. Er staan meubeltjes van mijn opa, een beetje Ikea, veel planten, veel witte muren en allemaal kleurtjes door kaartjes, hebbedingetjes en spulletjes die me herinneren aan mijn vrienden en dierbaren waarmee die objekten gelinkt zijn. Zalig: zo voel ik me altijd geborgen, ook al ben ik fysiek vaak alleen en soms zelfs een tikje eenzamig en op mezelf teruggeplooid in mindere periodes qua gezondheid. Maar dan: mijn zetel (bank)! Dat is pas een paleis! Ik vertoef daar vaak gedrapeerd op die zetel als een verwende prinses, vermits ik heel veel moet rusten. En wat moet, dat maak ik dan liever leuk en knus en gezellig met veel kleurige hand-gepimpte kussens, een heleboel plaids en veel spulletjes om naar te kijken. Ik slaap er , rust er, luister met oogjes toe wat naar de radio, ik brei er, blader in stapels tijdschriften, telefoneer en sms (nee, geen smartphone in the house over here) er, ik drink er liters thee, lees er als avondritueel steevast in een dik boek uit de bibliotheek met mijn verplicht rondje bijvoeding bij de hand. Dat laatste natuurlijk ook in een mooie mok, want inderdaad, je vermoedde het al, ook dat moet leuk en gezellig zijn. Mijn motto is: ook al heb je een heel zware periode, er zijn altijd geluksmomentjes in een dag. Mijn tip: Zoek ze bewust op, koester en waardeer ze, want daar word je sterker en blijer van… Wist je trouwens dat ik me altijd leuk zal aankleden, of ik nu doodziek ben of niet, of het een bovenmenselijke inspanning vraagt of niet? Heel belangrijk om jezelf te verzorgen, daar voel je je meer mens van! Ben je heel ziek, dan tel je ook mee! Oja, dat vergat ik nog te vertellen: ik krijg een nieuwe vloerbekleding voor de living binnenkort. Ik kijk ernaar uit, weer wat anders en nieuws, maar eerlijk? Eerlijk gezegd zie ik er ook erg tegen op: het leegmaken van de kamer en het weer opruimen ervan na de werken. Ik weet nu al dat ik met veel hulp erbij ondanks alles doodop ga zijn. Maar hey, go with the flow: het is voor de goeie zaak, hihi… En wat ga ik blij zijn achteraf én stiekem trots op mezelf dat ik het toch maar heb gedaan!
Aan de andere kant, tegen het raam, staat een prachtige XL-tafel die mijn vader voor me maakte van afvalhout. Ik ben er erg trots en zuinig op. Ze staat vol plantjes en kaartjes, ik eet er, teken er, ik heb er een zitbal bij en wiebel heel wat af!
Tenslotte heb je nog mijn keuken, deze is nog niet zo lang geleden in het nieuw gestoken. Ikea, jawel, maar dan wel naar mijn hand gezet met wat extra hout en prachtig diep azuurblauwe wandtegeltjes die zelfs de meest grijze donkere dag opvrolijken… Heerlijk om te zijn, je voelt je op vakantie in eigen huis… Ik moet immers erg letten op mijn voeding en maak er graag eenvoudige maar kleurrijke bordjes van in een leuke omgeving.
Zo, nu heb je een beeld van mijn natuurlijke biotoop, waar ik veel verblijf en vanwaar ik jou in mijn blogjes meer zal vertellen…
En vertel eens: jouw stekje, is dat ook echt jouw ding?
Het heeft een jaar geduurd voor ik mij echt fijn voelde in mijn huisje. Het eerste jaar was ik meer bij mijn ouders te vinden dan in mijn eigen huis. Ik gok dat ik 3 kwart thuis ben geweest, de rest bij mijn ouders.
Inmiddels alweer een jaar zo dat ik 90% thuis ben en de rest bij mijn ouders. Elk weekend ga ik naar mijn ouders, in het begin het hele weekend, inmiddels vaak maar 1 nachtje. Tenzij ik naar het ziekenhuis moet etc dat is vaak op maandag of dinsdag, dan blijf ik langer. Maar zodra ik naar huis kan wil ik dat ook!
Ik kan hier ongestoord mijn gang gaan, en hoef mij niet rot te voelen als ik de hele dag in bed moet blijven. Ik weet dat mijn ouders dat niet erg vinden en ze het begrijpen maar toch voelt het niet fijn. Daarnaast is mijn eigen bedje toch het fijnste hiihi