Met dikke slaapogen liepen we samen de trap af, zachtjes schuifelend om maar niemand wakker te maken. Kastjes werden open en dichtgeslagen, pannetjes gingen op het vuur. Dikke boterhammen werden gesmeerd met de meest bijzondere combinaties. Even hebben we discussie of ze nu van kaas met appelstroop houdt, of van filet americain met hagelslag? Ik durf met zekerheid te beweren dat het het laatste is.

Met een dienblad tot de rand gevuld met glazen sinaasappelsap, gebakken eieren, ontbijtkoek en boterhammen klimmen we weer omhoog. Mama slaapt nog en reageert blij verrast op ons ontbijt op bed. Het glas is door de trap ondertussen halfvol en de ontbijtkoek sopt wat in het sap. Vol enthousiasme neemt ze een hap van haar boterham, mjam jongens, wat lekker zeg! Snel vraagt ze of we ook nog wat op school hebben gemaakt? Bijna vergeten, direct rennen we terug naar onze kamers en toveren het verstopte kunstwerk te voorschijn. Vol trots gaan we terug en overhandigen haar een top schilderij gemaakt van macaroni. Dat er onderweg van huis naar school wat belangrijke elementen verloren zijn gegaan dat weet mama niet. Wel zie ik dat ze haar boterhammen super lekker vond want ze heeft ze allemaal al opgegeten. Snel zeg ik nog tegen mijn broer, ik zei toch dat mama filét met hagelslag heel lekker vond!

Moederdag, een dag voor mij, als ongewenst kinderloze vrouw met klapperende eierstokken en een functieloze baarmoeder, om met een groot kussen in mijn armen en een box tissues in bed door te brengen. Enorm verdrietig word ik van die prachtige foto’s van lieve kindjes met eigen gemaakte creaties. Elk (social) media kanaal zinspeelt op Moederdag en ik voel mij dan nog meer een buitenbeentje. Natuurlijk ben ik niet vrij van het groene lelijke monster in mij, jaloers tot in mijn kleine tenen scroll ik door mijn tijdlijn heen.

Geen idee waarom ik mijzelf zo kwel op dergelijke dagen maar iets in mij, noem het social media verslaafd, is toch bang dat ik net die ene niet moederdag gerelateerde post mis. Twitter, Facebook en Instagram gaan in een rap tempo aan mij voorbij. Nee, dan maar even TLC bingen maar ook daar ontkom ik niet aan dikke, zwangere buiken, twins/ triplets en sixtets ze komen allemaal in verschillende levensfases aan mij voorbij. Ja, ook in de fase van conceptie maar ook dit kan me nu erg weinig schelen. Boos gooi ik dan maar de afstandsbediening weg! De rest van de dag ben ik in conflict met mezelf of het nu wel of niet gerechtvaardigd is om deze dag uit te roepen tot heb-medelij-met-mij dag?

Al een aantal jaren vind ik dus Moederdag echt vreselijk en breng ik deze in treurnis door. Dit jaar heb ik met mezelf afgesproken dat ik het anders ga doen, ik ga Moederdag nieuw leven inblazen. Ik ga een creatief cadeau voor mijn moeder maken, een homemade kunstwerk zoals vroeger. De quinoa ligt al klaar om op een houten plaatje te worden geplakt, de zilveren verf om deze van een mooie kleurlaag te voorzien heb ik ook al. Verder zorg ik dat ik bij het krieken van de dag bij haar thuis ben zodat ik haar ook kan verblijden met een ontbijtje. Natuurlijk met gebakken ei en boterhammen met filet americain en hagelslag. Wat zal ze toch heerlijk smullen!

Natuurlijk weet ik dat haar favoriete gekke combinatie op brood kaas met appelstroop is, dat wist ik als kind al, ik genoot alleen altijd zo van haar geveinsde mjam wat lekker zeg! Vanaf nu geen tranen meer van het huilen maar tranen van het lachen op Moederdag, ik kan niet wachten tot het zondagochtend is!