Timing is alles, zo blijkt. Toegegeven, kapotte gasketels komen nooit goed uit, maar moet dat per se nu het geval zijn?

Als ik dit schrijf, zit ik hier in huis al twee weken en een half zonder warm water en verwarming. Dus is het hier best frisjes vanochtend terwijl ik dit typ.

Ja, ik ben proper als je dit leest

Voor het geval dat je al onbewust je neus aan het dichtknijpen was: wees gerust. Ik ben proper (schoon voor die van het Noorden! ;)). Kattenwasjes aan de lavabo en haartjes wassen in een baddeke met ijskoud water aangelengd met waterkokerwarmte…: het kan prima. Maar toch, het ware handiger als die gasketel wél gewoon zou werken

Even meewerken, ja?

Vooral nu dan. Ik ben momenteel niet meteen op mijn florissantst qua gezondheid en ik kreeg niet bepaald meteen de nodige hulp. Dusssss euhm, als alle apparaten in huis gewoon zouden willen meewerken zonder gedoe was dat best handig geweest. Maar hej, dat is nu niet zo en van zeuren gaat het hier niet meteen sneller warm worden of ik weer wat sterker, lijkt me.

Lang verhaal kort

Het begon met een gasgeur. Dan maar even knop op nul en snel even de firma die de ketel onderhoudt bellen. De ketel werkte nog gewoon toen die kwam kijken en ze hem uittesten. Maar toen ze weggingen werkte hij blijkbaar niet meer. Dat merkte ik toen de werkman van het merk ketel zelf de tweede dag kwam knutselen aan dat ding. Die kreeg acuut grijs haar van de toestand hier en kreeg het ding niet meer aan de praat. Dus toen ik in het ziekenhuis was kwam er een derde keer iemand weer lange uren gefrustreerd eraan sleutelen.

Lang verhaal kort: ze komen nog een vierde keer en een vijfde op zijn minst. En ik maakte dat ding dus niet stuk he, er was enkel die geur. Maar ja, ik kan niks bewijzen dus tja.

Eigen lijf eerst!

Nu ben ik zelf echt genoodzaakt om me te focussen op mijn lijf, want dat heeft deze dagen heel veel zorg nodig. Dus qua ketel is het heel eenvoudig in mijn hoofd. 1. Prioriteit is mijn lijf. Zoals P het treffend verwoordde: dood heb je ook niks aan een werkende ketel. 2. Ik weet niet of het nog wel goed komt met dat machien, maar me daar zorgen over maken brengt me niks op tenzij nog meer uitputting. 3. Ik moet erop vertrouwen dat al die werkmannekes weten wat ze doen, ook al (b)lijkt dat niet altijd zo. 4.Wie gaat dat betalen? Tja, ik. Dat is duidelijk, dus daarvan wakker liggen gaat niks aan dat feit veranderen. 5. Gaat dat hier in huis in the end goed werken? Nee, gezien er in dit gebouw andere dingen aan de hand zijn die dat tegenhouden.

C’est la vie

Sommige dingen heb je nu eenmaal niet in de hand in het leven. Je gezondheid en gasketels om zomaar iets te noemen. Overgave en vertrouwen is wat jij daar zelf aan kan doen. Het proces zijn gang laten gaan zoals het moet lopen. Ja, we willen dingen soms sneller, anders, pijnlozer. Dat is mens zijn.

Moraal van het verhaal

Wat vooral zo mooi is: ik ben intussen weer thuis uit het ziekenhuis! En… Mijn moeder heeft die gasketelmannetjes intussen ook een keertje ontvangen hier én ook nog eens allerlei huishoudelijks ongevraagd in mijn huisje gedaan. Dus wie verdient er hier een standbeeld? Inderdaad.