Ode aan Gipsy..

Als kleine meid was ik al gek op dieren. Dieren verzorgen en knuffelen, dat deed ik zo graag! Mijn tante had veel huisdieren, zoals: konijnen, katten, cavia’s maar ook mijn favoriete huisdier: de hond. Stuk voor stuk waren dat mijn vriendjes. Wat zijn dat toch leuke dieren. Ze zijn zo trouw, speels, vriendelijk en bovenal altijd vrolijk. 

Op mijn achtste mocht ik mee op vakantie met mijn oom en tante naar de camping in België. Mijn ouders kwamen gezellig langs, maar zij hadden wel een extra verassing voor mij. “Denise, jij mag nu eindelijk een hondje hebben! Wij gaan hem nu ophalen. Wil jij mee of wil jij hier op de camping blijven?” Hoe leuk het op de camping ook was, mijn keus was snel gemaakt. Ik ging natuurlijk mee dat hondje halen. 

Every once in a while a dog enters your life and everything changes..

En daar was hij dan: Boomer the York. Wat een lekker dier. Het was een kleine dondersteen,  met een onschuldig koppie en hij zat ook nog eens vol levenslust! Boomer was een klein rashondje. Ik had altijd gevraagd om een grote hond, maar het was geen teleurstelling want: ‘Ik zag Boomer en ik was gelijk verliefd’. 

De eerste uren kon ik mijn ogen niet van hem afhouden. Springend door het hoge gras, blaffen tegen de voetbal en op mijn schoot in slaap vallen in de auto, op weg naar huis. 

Helaas is Boomer in april 2015 overleden. Gelukkig is deze deugniet toch nog 18 jaar oud geworden en hebben wij een heel hondenleven lang van hem kunnen genieten! Het gemis is groot, want, zeg nou eerlijk, jij hecht toch aan zo’n diertje. 

Al snel kwam daar Gipsy. Geen vervanging voor Boomer, maar gewoon een leuk dier voor ons. Samen vormden Kevin, Gipsy en ik daarmee ons gezinnetje. Gipsy is gevonden als zwerfhond in Portugal. Een Nederlands stel met 2 kinderen, wonend in Portugal, hebben hem van de straat geplukt. Zij hadden een grote tuin met water en voer. Daarmee was hij beter af dan op straat. De vader van het Portugese gezin moest echter voor zijn werk terug naar Nederland. Mevrouw was zwanger van hun derde kind. 

Met zijn allen, inclusief Gipsy, zijn ze gaan wonen in een kleine eengezinswoning. Erg krap zo met zijn allen in dat huisje! Gipsy had geen bewegingsvrijheid meer en werd ook nog eens maar één keer per dag uitgelaten. Dat was niet genoeg voor onze Gipsy en zodoende is hij in het asiel van Leiden terecht gekomen. 

Surfend op het internet, op zoek naar een hondje uit een asiel, dit om een hondje een tweede kans te geven, kwamen Kevin en ik Gipsy tegen. Kijkend naar de foto wisten we het gelijk. Wat een knappe bink! Een grote stoere hond! ‘Eindelijk dacht ik!’ 

Kevin en ik zijn, na een intake, uitgekozen. Wij hebben de eer om Gipsy “Familie” te mogen noemen. De klik tussen Gipsy en ons, was overweldigend. We zijn direct begonnen met een Basiscursus bij de hondenschool van Martin Gaus. Gipsy heeft natuurlijk het een en ander gemist aan opvoeding en socialisatie, dus aan ons de taak dit in te halen.Het was best een hele klus om zo een grote hond in het gareel te krijgen. Natuurlijk hadden wij hier rekening mee gehouden, maar..Gipsy was een geval apart. Ook de trainer van de hondenschool beaamde dat.                                                                                             

Deze stoere bink heeft twee gezichten. Ook de hondentrainer wist zich geen raad met het gedrag van Gipsy. Natuurlijk hebben wij de cursus wel afgemaakt, maar is Gipsy helaas niet geslaagd. Gipsy, ik had mijn handen er aan vol. Kevin, de leider van ons pack, was vaak weg wat voor extra verwarring bij Gipsy zorgde. Gelukkig waren daar Stephanie en Esli, mijn redders in nood. Ook zij hebben het geprobeerd om Gipsy in het gareel te krijgen. Maar helaas, deze stoere leuke lieve bink, had geen rust in zijn lijf. Door zijn enthousiasme vergat Gipsy wel eens zijn eigen krachten. Van happen ging het over in bijten. Gelukkig werd het geen doorbijten.

Maar, wat houd ik van dit dier! Wat hebben wij in die drie maanden veel leuks mee gemaakt! Ja, ik houd van jou Gipsy. Ik geniet nog steeds na van jouw lompe poten spelend met de tennisbal, je geraas door het gras en je knuffels op de bank. Wat een geweldige hond was/ben jij!

Maar helaas, naast mijn/onze liefde voor jou, wat wij in overvloed hadden, konden wij jou niet geven wat jij nodig had. Ruimtes, nog meer beweging dan de hardloopsessies met Esli en onze strand- en boswandelingen. Ook met structuur, leiderschap, constante aandacht en uitdaging schoten wij te kort. 

A dog is the only thing on earth that loves you more than he loves himself

Helaas Gipsy, wij hebben alles geprobeerd en alles gegeven voor een toekomst met jou, maar jammer genoeg ligt jouw toekomst ergens anders en niet bij ons. Met tranen rollend over mijn wangen, denk ik terug aan alle leuke dingen die wij deden, aan alle mooie momenten die wij deelden. Helaas kostte het al mijn schaarse energie. Ik ging er zelf bijna aan onderdoor. En dat kan natuurlijk niet te bedoeling zijn. 

Graag had ik jou een beter leven gegeven. Ook had ik gehoopt op positieve energie van jou en gelukkig dat kreeg ik ook, alleen slokte jij alles ook direct weer op. Gipsy jij bent een wereldhond, maar helaas niet voor ons. Ik weet zeker dat, als ik de kracht had gehad, wij er wel doorheen waren gekomen. Maar helaas: jij gaat een ander baasje gelukkig maken. Gipsy jij verdient het beste, het mooiste en het liefste ter wereld. Terrorist ik/wij missen jou. Wij denken veel aan jou en in mijn hart blijf ik altijd van jou houden. En ja, jij kunt zoveel liefde voor iemand/of iets voelen, ook al na drie maanden.  

Gipsy geniet. Het ga jou goed. Ik laat jou met pijn in mijn hart gaan..

xoxo Din