Pijn, is een veel omvattend woord. Pijn heb je  als je je teen stoot, pijn heb je aan je hart als iemand je kwetst, hoofdpijn, noem maar op. Het heet pijn, maar je kan het een niet met het ander vergelijken.

Dragelijk en niet dragelijke pijn

Als je leeft met een chronische pijn heb je twee vormen, één is als het dragelijk is, de ander ondragelijk. Maar je hebt altijd pijn. Ik kan je persoonlijk vertellen dat het soms een hel kan zijn, vooral als je lang naar een bepaald event of afspraak hebt toegeleefd en je het weer af kan zeggen om in je bed te blijven liggen. Maar toch kan ik me niet meer herinneren hoe het voelt zonder pijn te hebben, ik denk dat als ik nu ’s morgens wakker zou worden zonder pijn ik zou denken dat ik dood was. Het nadeel van altijd pijn te hebben is dat mensen al gauw denken dat je je aanstelt. Persoonlijk heb ik altijd snel de neiging te zeggen en doen  alsof alles goed met me gaat, omdat je je naasten niet wil belasten met je zorgen, en overige mensen wil je niet laten weten dat het helemaal niet goed gaat.

Bewustwording creëren bij mensen die zonder pijn leven

Op het moment dat ik weer in het ziekenhuis lig post ik dat op facebook, vaak zegt mijn moeder dan: Steef, waarom? Dat heeft een goede reden. Dat is mijn manier van mensen op de hoogte houden, maar ook om een stukje bewustwording te creëren om te laten zien hoe het er in mijn leven aan toe gaat.

Ik heb veel pijn, ik lig alleen maar op bed of op de bank. Dat is de kant van mij die maar weinig mensen zien, alleen mijn echt goede vrienden en familie. Iedereen ziet altijd alleen maar de mooi opgemaakte, leuk aangeklede Stephanie. Maar de waarheid is dat ik even veel pyjama’s/chill outfitjes in  mijn kast heb liggen als dat ik normale kleding heb en ik vaker geen make-up op heb als wel.

ik huil..

Op dit moment gaat het niet goed met mijn Acnes Syndroom en daar maak ik me veel zorgen om. Het gebied breid uit en de behandelingen werken nauwelijks.  Over 2 dagen moet ik weer naar de OK en krijg ik mijn laatste 4 Botox/Stroom behandelingen.

Hoe zal de volgende behandeling aanslaan? Wat als het niet aanslaat? Want dan zal de rest van mijn leven deze hel blijven.

Ik huil, onder de douche, als iedereen slaapt, zodat niemand me hoort. Ik lach wanneer ik moet lachen, omdat dat van me verwacht word. Ik wil ook niet dat mensen zien dat ik op sommige dagen tegen mezelf zeg dat ik het allemaal niet meer aan kan, de hoeveelheid aan “shit” die je tijdens dit proces over je heen krijgt is onvoorstelbaar. Het blijft namelijk niet bij de eerste pijn, er komt altijd wel weer een extra probleem bij, de emotionele kant, het verliezen van je werk, je hobby’s, je vrienden. Maar op andere dagen weet ik ook weer waar ik zo hard voor vecht, en dat is waarom ik het tot nu aan toe nog steeds vol kan houden.

Er is maar een ding zeker in dit leven en dat is dat we allemaal dood gaan, in de tussentijd zullen we gewoon het beste er van maken elke dag!

 

 

vrouw met pijn
Pin jij deze blog ook p jjos=