Elke chronische ziekte wordt gekenmerkt door goede, maar ook slechte dagen. Hoge pieken en flinke dalen. Ik heb de afgelopen maanden ontzettend veel goede dagen gehad. Zoveel zelfs dat ik er een beetje aan begon te wennen. Ik hield alle ballen in de lucht, bewaakte mijn grenzen en zowel op persoonlijk- als werkvlak ging het mij voor de wind. Helaas laat mijn lichaam mij nu weer enorm in de steek en dat vind ik moeilijk. Heel moeilijk zelfs. In deze blog lees je hoe ik omga met tegenslagen, want na regen komt… zonneschijn.
De laatste dagen zijn Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Ik loop op m’n tandvlees, mijn vriend vergelijkt mijn schouders en nek met beton en mijn levenslust is ver te zoeken. Het liefst kruip ik onder de dekens en doe ik een flinke winterslaap. Geen verplichtingen, geen stress en vooral niet naar buiten. Helaas is dat geen optie en is mijn wekker vanochtend gewoon weer om 5.45 gegaan. Tijd om in mijn teleurstelling te blijven hangen heb ik dus niet. Gelukkig heb ik inmiddels een hele methode ontwikkeld om met tegenslagen om te gaan!
Ook tegenslagen hebben voordelen
Natuurlijk is het nu super vervelend dat ik nu zoveel pijn heb, maar ik blijf me toch bewust van de positieve kanten. Nu ik zoveel pijn heb, valt het mij namelijk op hoelang het redelijk goed is gegaan. Nog geen twee jaar geleden voelde ik mij elke dag zo rot en nu is het al ruim twee maanden geleden. Gelukkig kan ik morgen weer naar de fysio. Op naar de volgende goede periode!
Een goede voorbereiding is het halve werk
Ik heb nu al twaalf jaar chronische pijn en weet dus als geen ander dat het leven gepaard gaat met pieken en dalen. Soms gaat het goed en soms gaat het slecht. Door mij hier bewust van te zijn, haal ik de lading er al deels vanaf. Ik weet dat het soms slecht kan gaan, maar ik weet ook dat elk dal weer een weg naar boven heeft. Dit zorgt er niet alleen voor dat ik er positiever in sta, ik denk ook echt dat deze mindset er uiteindelijk voor zorgt dat ik mij sneller weer wat beter voel.
Janken, gillen en vloeken
Vroeger kropte ik alles op. Emoties, gevoelens, verdriet, woede en ga zo maar door. Eens in de zoveel tijd had ik dan een mental breakdown, en daarna was alles weer goed. Helaas ging de aanloop daar naar toe gepaard met extra pijn en chagrijnige buien. Inmiddels kan ik, met dank aan mijn vriend, mijn emoties veel beter uiten. Als ik moet huilen, huil ik en als ik ergens mee zit kaart ik het gelijk aan. Door mijn emoties gelijk te uiten, voorkom ik dat ik in het negatieve gevoel blijf hangen en sta ik weer sneller open voor positieve energie.
Praten, praten en nog eens praten
Het uiten van mijn emoties gaat gepaard met praten. Veel praten. Waar ik dit vroeger onzin vond, merk ik nu dat ik het heel fijn vind om over mijn pijn en angsten te praten. Mijn vriend is hierin mijn favoriete gesprekspartner. Doordat hij in de geestelijke gezondheidszorg werkt weet hij mij niet alleen snel te doorgronden, hij vervult soms ook een coachende rol. Door met hem te praten snap ik mijn emoties veel beter en kan ik alles sneller relativeren. Fijn zo’n veelzijdige vriend!
Focus je op iets anders
Ik heb dagen dat de pijn zo overheersend is dat ik mij moeilijk op iets anders kan focussen. Gesprekken gaan langs mij heen en ik verdwijn in mijn eigen bubble. Toch is het goed om je juist op dit soort momenten op iets anders te focussen. Wat dacht je van een goed boek of spannende serie?
Hoe ga jij met tegenslagen om?
