Chronische pijn, het haalt de grond onder je voeten vandaan en je leven veranderd totaal. In de tien jaar dat ik chronische pijn heb, leerde ik veel trucjes om mijn pijn aan te kunnen en het beste van mijn dag te maken. Maar zijn er ook dingen die je onbewust doet door de pijn?

Een tijdje geleden zat ik eens over deze vraag na te denken, en ik doe zeker wel dingen onbewust door de pijn. Voornamelijk gedrags-dingetjes of een manier om je lichaam af te lijden. 

Praten tegen mijn lichaam

Sinds de pijn heb ik altijd al het gevoel dat mijn lichaam en gedachtes los van elkaar staan, het is alsof mijn lichaam een blok gewicht is die ik elke dag moet meeslepen.

Ongeveer twee maanden geleden betrapte ik mijzelf op iets, waar ik erg hard om moest lachen. Ik praat namelijk onbewust tegen mijn lichaam als ik veel pijn heb. Bijvoorbeeld ’s nachts als ik wil slapen en mijn lichaam heeft daar geen zin in, vraag ik of de pijn heel even twee uurtjes pauze kan nemen zodat ik kan slapen en daarna mag het weer terug komen. Ik dacht dat ik de enige gestoorde was die dit deed, maar na wat navraag bleken meer mensen dit te doen op slechte dagen. Ben ik toch niet helemaal gek! 😉

Op kiezen bijten

‘Even op je kiezen bijten….‘, dit nam ik 10 jaar geleden iets te letterlijk en sinds dien niet meer afgeleerd. Ik bijt constant op mijn kiezen, wat enorme kramp en spierpijn veroorzaakt. Zo erg dat ik op een slechte dag een keer een stukje van mijn tand heb afgebeten en het spalkje van mijn beugel van mijn tanden heb gebeten. Mijn tandarts vindt mij inmiddels niet heel aardig meer, net zoals mijn gebit. Vaak heb ik het pas door als het al te laat is, namelijk wanneer er al kramp in zit. Ik doe dit zowel ’s nachts als overdag.

Uren aftellen

Meerdere keren per dag is het tijd voor een nieuwe dosis medicatie, een moment waar ik naar aftel. Meestal na inname van medicatie werkt dit na één uurtje, vervolgens werkt dit 2-3 uur en dan komt de pijn weer terug alsof ik nooit pijnstillers heb gehad. De rest van de 2-3 uur kan ik niets anders doen dan de tijd aftellen. Het is zo erg dat ik nog net geen aftelkalender maak voor deze momenten. Ik probeer voor deze tijden afleiding te zoeken zoals een goede serie of film, want doe ik dit niet dan houd ik vaak deze uren niet vol.

Wiebelen met voeten

ONBEPERKT WIEBELEN MET MIJN VOETEN, ik word er hélemaal gek van. Het is op zijn ergst in de avond na het eten. Op goede dagen ga ik dan beneden televisie kijken terwijl ik op de bank zit of lig, dan hebben mijn voeten de vrije ruimte en gaan ze hun gang. Het is een manier om mijn lichaam af te lijden van de pijn en de pijn uit mijn lichaam te schudden. Helaas kost het natuurlijk energie, dus word mijn pijn vaak erger erdoor. Maar dat is het nadeel aan iets onbewust doen, je hebt het niet door dus stoppen is niet makkelijk.

Geïrriteerd zijn

Op slechte dagen kan je beter niet bij mij in de buurt komen, want dan ben ik niet te genieten. Mijn moeder en broertje krijgen regelmatig de volle laag over zich heen. Het is heel simpel uit te leggen: je wordt helemaal gek van jezelf, dus al helemaal van anderen. Op zo’n moment voelt het alsof ik in een kleine ruimte zit met honderden mensen die iets van mij willen wat ik niet waar kan maken. 

Verzorging

Verzorging is ook iets wat een kleinere prioriteit krijgt als je ziek bent. Het is niet omdat ik het niet wil, maar omdat mijn lichaam het niet toestaat. Douchen kost enorm veel energie, laat staan make-up en haar doen. Dit komt omdat mijn pijn deels vanuit mijn arm komt, bij verzorging gebruik je je armen continu! Wat het extra vervelend maakt is dat door medicatie ik binnen een halve dag vet haar krijg, dus dan wil je het liefst elke halve dag douchen, wat niet mogelijk is. 

Het gaat goed

En natuurlijk, een om niet te vergeten: zeggen dat het goed gaat met mij. Dit doen wij allemaal, deels onbewust en deels bewust. Mensen zullen je toch niet snappen, waar ze niets aan kunnen doen. Vaak heb je ook geen zin om het over je ziekte te hebben, want daar gaat het de hele dag al over en je bent allang blij dat iemand jou komt bezoeken. 

Door dit te doen creëer je helaas wel een masker, en dit maakt het ongeloof en twijfel van de echtheid van je ziekte bij mensen groter. Als je altijd maar zegt dat het goed gaat, terwijl dit niet het geval is, maar je wel afspraken afzegt is dit erg dubbel. Iets wat ik nog steeds niet heb weten af te leren.

Er zullen vast nog wel zoveel meer dingen zijn die ik onbewust doe door de pijn, maar die ik nog niet door heb. Daarom ben ik benieuwd of jullie ook deze trekjes herkennen, of dat jullie nog andere trekjes hebben om door de dag te komen. Let us know!