Of jij nu verliefd bent op een foute man, chronisch ziek blijkt te zijn, of mama bent geworden. Mensen denken altijd dat jij advies nodig hebt. En daar zit jij nu precies niet op te wachten..
Zodra jij zwanger wordt begint het al. Alle adviezen stromen binnen. Van sommige mensen neem jij dingen aan, omdat jij weet dat zij geen onzin vertellen. Van andere mensen gaat het het ene oor in, en het andere uit. Bij voorbeeld: Over hoe dingen vroeger gingen, borstvoeding versus flesvoeding etc.
De afgelopen week heb ik toevallig met meerdere zwangere vrouwen gesproken. Waarvan een moeder, laten wij haar even voor het gemak Marloes noemen. Door haar omgeving werd zij gepusht om borstvoeding te gaan geven, waardoor zij tot 37 weken super onzeker was, omdat zij dit eigenlijk helemaal niet wilde. Marloes vond het idee niet prettig. Ook om open en bloot borstvoeding te moeten geven, stond haar tegen. Ik heb een tijdje met haar gesproken en Marloes vooral geadviseerd om te doen wat bij haar goed voelt. Zij zei letterlijk tegen mij dat ze zich hier niet prettig bij voelde, MAAR.. en hier stopte ik maar.. Eigenlijk had zij haar keuze al gemaakt.. en de ‘maar’ was de omgeving die haar beïnvloedde. Natuurlijk blijft borstvoeding altijd het beste maar flesvoeding is tegenwoordig zo goed ontwikkeld dat hier ook kinderen gewoon mee groot gebracht kunnen worden,kijk maar naar Zayne.
Daarnaast krijg ik ook van die goed bedoelde maar ongewenste adviezen. Zayne (mijn zoontje), is prematuur geboren. Bij prematuurkindjes is de behoefte aan veiligheid veel groter dan bij 40/42 weken oude baby’s. Als Zayne een paar uur in zijn wieg geslapen heeft begint hij, in zijn slaap(!), heel onrustig te woelen en zielig te huilen. LET OP: dit doet hij in zijn slaap en is niet omdat hij zijn zin wil krijgen. Daarom neem ik hem dan bij ons. Dan slaapt hij of bij Esli (mijn man) of bij mij, of tussen ons in. Hier krijg ik, meestal van de oudere generatie, kritiek op.. want: het is niet goed om de baby bij jou in bed te laten slapen. Dan went hij hier aan.. dat is een van de veel voorkomende reacties. Wij doen dit omdat Zayne aangeeft dat hij ons nodig heeft, dat hij op dit moment geborgenheid wilt. Bovendien staat de arts van het consultatiebureau volledig achter ons.
Waar veel mensen, die oudere kinderen hebben, niet meer over nadenken is, dat het eerste jaar van een kind het belangrijkste jaar van hun leven is. Hier ligt de grondlegging van hun leven. Als zij als baby zijnde al liefde en/of aandacht te kort komen, zal dit op latere leeftijd problemen gaan veroorzaken.
Daarnaast krijg ik vaak de adviezen: Laat jij hem wel huilen? Want baby’s maken er gebruik van hoor als jij gelijk komt! Krijgt hij wel genoeg voeding? Verwen jij hem niet te veel? Kun jij ‘dit of dat’ niet beter zo doen?
Mij gaat het niet zo zeer over de goede tips, zo heeft Zayne een tijdje heel veel last gehad van buikkrampjes, door verandering van voeding heeft hij hier nu geen last meer van. Waar ik het meeste last van heb is de bemoeienis met de opvoeding die wij hanteren.
Mijn tip voor iedereen is: laat ouders zelf het wiel uitvinden. Dit is jouw kind. Jij hoort dit op te voeden zoals jij dit wilt en dan heb jij er niets mee te maken met wat zij vinden, (tenzij er kindermishandeling plaats vindt). Laten zij jou respecteren als de ouder. Jij hebt namelijk het beste met jouw kind voor en jij kent jouw kind als geen ander en weet precies wat jouw kind nodig heeft.
P.s. Ik wil niemand aanvallen met deze blog. Ik wil iedereen simpelweg het advies geven om geen goedbedoelde adviezen over opvoeding te geven..(Tenzij er om gevraagd word!)
