Jaren geleden heb ik “Ergens” van Gabrielle Zevin gelezen en het is mij altijd bijgebleven. Het gebeurt niet vaak dat een boek je zo lang bij blijft. Het lag meer aan het algehele idee dan het daadwerkelijke verhaal.
De originele titel is “Elsewhere: (2005), dit boek is vertaald en uitgekomen onder twee titels “Ergens” (2005) en “Dit was best een fijn leven” (2011) geschreven door Gabrielle Zevin. Dit boek valt onder het genre Young Adult.
Ergens?
Ergens, de plek voor alle overleden zielen. In Ergens komen de mensen aan met de leeftijd waarop ze waren toen zij overleden. De mensen verjaren niet, maar zij verjongen. Uiteindelijk zullen zij een pasgeboren baby zijn en gaan zij terug naar de Aarde om herboren te worden.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de 15 jarige Liz. Liz was altijd een heel gewoon meisje tot ze doodgaat. Als zij in Ergens terecht komt wordt zij opgevangen door haar Oma. De mensen in Ergens wonen in huizen en hebben een baan, tot zij te jong zijn om daadwerkelijk nog te werken. Liz houdt erg van dieren en zij vindt hier werk in en bouwt een leven op. Haar oma zorgt voor haar als zij verjongd, tot de dag dat zij terug moet naar de rivier om herboren te worden.
Waarom?
Het boek spreekt mij zo aan omdat er rondom de dood nog altijd een heftige lading hangt. Niemand weet precies wat er gebeurt als je doodgaat en veel religies denken dat er een soort hemel bestaat of dat je wordt herboren. In dit verhaal komen beide aspecten terug.
Het is geen deprimerend verhaal, juist niet. Het verhaal is erg luchtig, het leest als een tussendoor boek. Een tussendoor boek met een impact op je eigen denken. Ik had het boek gehuurd in de bibliotheek. Een paar jaar later zat ik er nog zo mee in mijn hoofd dat ik het boek heb aangeschaft (al staat het momenteel niet op de plank, omdat ik het heb uitgeleend).
Ik zou graag geloven dat Ergens bestaat. Het geeft een veilig gevoel. Een idee dat het oké is. Je gaat dood en je hebt de tijd om aan dat idee te wennen en uiteindelijk mag je het nog een keer proberen op aarde.
Ik heb al velen mensen verloren op aarde en het is een fijn idee om te bedenken dat ze daar zitten en bezig zijn met zichzelf. Natuurlijk hebben ze nog wel de tijd om af en toe even naar “beneden” te kijken, maar ik vind het een naar idee dat ze daar de hele dag mee bezig zijn. Ik vind het ook een gek idee je gewoon weg bent.
Dit is een mooie tussenweg vind je niet?
