Soms is het even lastig. Dat is nu eenmaal zo. Eigenlijk is dat zelfs niet erg in die zin dat het heel normaal is. Het hoort bij een mensenleven. En jaja, het leert ons veel en doet ons extra genieten van hoogtes en nog meer van die blablabla. Want daar heb je niet veel aan op het ogenblik dat je er middenin zit. Het vervelende is dat je niet weet hoe lang die moeilijke periode gaat duren en of ze überhaupt ooit nog gaat overgaan. Dan zit er niks anders op dan je er volledig aan over te geven én te blijven vertrouwen in het leven, jezelf, je omgeving.
Opkikkertjes
Maar helemaal hulpeloos hoef je niet te zijn als je in een rollercoaster zit van rare, nare, pijnlijke, eenzame, zware, verdrietige, frustrerende, verwarrende toestanden. Zelf haal ik troost uit wat ik “opkikkertjes” zal noemen. Ik noem er enkele op die ik op een dag kan zien voorbijgaan. En ik koester ze zonder overdrijven. Dit is het leven, dit is geluk voor mij: een aaneenschakeling van dagelijkse eenvoudige dingetjes.
Bloemlezing
Ok, hier gaan we dan met mijn Bloemlezing voor een Zeer Slechte Dag:
- Weten dat je je nog een keertje kan omdraaien in je bed, want je moet niet meteen uit bed. Al ben ik altijd vroeg wakker wegens slechte slaper, die gedachte is al veel waard.
- Leven in knuffelzachte vesten en truien.
- Mezelf toestaan om me gewoon even rot te voelen.
- Liggend ontbijten. En me toch een beetje een divaatje voelen ondanks alles.
- 4 (VIER!!!) kleurige plaids om me onder te koesteren.
- Drinken uit één van de prachtige theemokken die ik kreeg van verschillende vrienden bij verschillende opnames.
- Heel zachtjes de radio op de achtergrond. Zodat de living gevuld wordt met gezellige stemmetjes. En ik niet meer alleen ben.
- Nagenieten van een eerdere betere dag. Trots zijn op wat ik doen allemaal beleefde, hoe klein ook.
- Kunnen sms-en naar iemand aan wie ik denk, als bellen te vermoeiend is.
- Verse soep van de mama of de papa uitvriezen en voetjes onder tafel kunnen steken.
- Onverwachts een bezoekje van een dierbare.
- Met wie weet -heel soms- een bloempje mee. (Tranen, emo, vioolmuziek)
- Geborgenheid voelen bij bepaalde mensen als ik bij hen gewoon me keirot mag voelen, even zeuren en wat nog al meer. Wat een rijkdom!
- Bladeren zonder lezen in de stapel oude tijdschriftjes die hier geparkeerd zijn. (Dank u buurvrouw!)
- Intussen kunnen vertrouwen op mijn ervaringsdeskundigheid in verband met mijn gezondheid. Wat inhoudt: weten wat er gebeurt, minder panikeren, sneller anticiperen, op tijd als het echt echt echt eng wordt hulplijnen bellen. Soms is het eenzaam als er wat heel heftigs gebeurt waar je door moet. Maar ik leerde net dan heel lief en geruststellend te zijn naar mezelf, te voorkomen dat ik flauwval,… Dan kan ik achteraf zo dankbaar zijn dat ik die 20jaar nooit meer opnieuw hoef te doen.
- Beslissen NIET in bad te gaan omdat het te vermoeiend/onveilig voelt en dan maar even vies te blijven. En dat prima te vinden. Leve de imperfectie.
- Eindelijk de afspraken, leuke en niet leuke, durven afzeggen na een hele vermoeiende discussie in mijn hoofd. Ik wil niemand teleurstellen, inclusief mezelf, dat idee. Om onmiddellijk te genieten van de ruimte en opluchting die ik ervaar en mezelf in één beweging mijn complexe gedachten te vergeven.
Klein
Zo kan ik nog een hele dag doorgaan. Als ik niet te moe ben intussen. Want soms is het ook al gewoon fijn dat je de avond bereikte en kan denken: oef, weer een dag voorbij. Ook een prima gedachte, toch?
Maar toch. Waar ik oprecht dankbaar voor ben is het feit dat die dingen uit mijn onvolledige lijst er écht toe doen voor mij. Dat is mijn leven. Heel klein, niets spectaculairs. Maar ik probeer het wel ten volle en helemaal te leven…
Vertel: wat is jouw ultieme opkikkertje?
