Een oude buurman van mij schuin tegenover is gevallen. Ze vonden hem pas na 24 uur nadat hij slecht neer was gekomen. Om zijn revalidatie volledig in de gaten te houden heeft de zorg beslist dat hij tijdelijk in een revalidatiecentrum annex bejaardenhuis mag bijkomen.
Mijn buurman is een man van 93 jaar die altijd belangstellend is en een praatje maakt op straat als ik hem tegenkom. We lopen bij elkaar de deur niet plat, anders had ik hem vast wel eerder gevonden. Mijn empathisch vermogen zorgt ervoor dat ik hem toch maar een bezoekje ga brengen in het bejaardenhuis.
Glunderen
Voorzichtig klop ik zachtjes op de deur; ik steek mijn hoofd naar binnen en zie niemand zitten. Ik meld mij bij de hoofdzuster krijg ik t antwoord dat Meneer beneden zit in de recreatieruimte. Daar aangekomen hoor ik volksmuziek. Mijn buurman zit aan een lange tafel met meerdere mensen en begint te glunderen als hij mij ziet.
Een gelukkig man
“Ankie!” roept hij, zijn beverige hand gebaart dat ik erbij moet komen zitten. “Hoe gaat het?” vraag ik voorzichtig. “Ank, elke dag warm eten en mijn lijf wordt door een jonge rossige zuster gewassen, als ik nu dood zou gaan zou ik een gelukkige tijd hebben gehad,” knipoogt hij naar mij.
“Kijk, dat is Meneer R.”, wordt mij ingefluisterd door de buurman. Hij wijst naar de overkant van de tafel. ”Meneer R. is kleurenblind maar vermaakt zich hele dag met het kleurboek voor volwassenen. Hilarisch toch?” Daarnaast blijkt meneer B., meneer B. is licht dementeerde en mijn buurman roept de vraag: ”Heb je lekker gegeten?” Waarop de man zijn schouders ophaalt. “Ik weet eigenlijk niet meer wat ik gegeten heb? Aardappelen denk…” gokkend dat zijn antwoord het juiste is. Ik denk weemoedig aan de kok die hele ochtend zijn best heeft gedaan om een lekkere maaltijd te bereiden voor deze mensen.
Is ouder worden erg?
Ik kijk naar mijn buurman en vraag of hij het toch niet erg vind om ouder te worden. “Ankie,” antwoordt hij, “Deze mensen zijn gelukkig in hun eigen wereld, niet alleen ik word met de dag ouder maar jij ook. Je gaat dingen steeds beter in perspectief zien. Je ontkomt niet aan de nodige wijsheden en inzichten die je door de jaren worden ingegeven. Om dan daar mee om te gaan of het misschien te vergeten is het lot. Maar het is toch geweldig dat ouder worden? Het enige nadeel is dat je telkens vergeet hoe die knappe rossige zuster ook alweer heet.”
Lachend nemen we afscheid, hopelijk is hij weer snel terug in de straat, geeft toch weer wat sfeer en wat wijze lessen op zijn tijd.
