Ik ben plat, nee niet plat van buik of dat mijn haar ligt als een pannenkoek plat op mijn hoofd ligt. Nee volledig plat op bed met rugpijn…
Schiet er maar in
Mijn gezondheid was al ernstig in zijn doen en ik stond al op de lijst bij een revalidatiecentrum om te herstellen en mijn lichaam te “resetten” toen ik bij de dagelijkse ronde van mijn trouwe viervoeter ik een ruk kreeg aan de lijn. Mijn 60 kilo zware Beauceron had waarschijnlijk een onweerstaanbaar geurtje van een teefje geroken waar hij naar toe moest! Onverwachts gaf hij een flinke snok aan zijn riem en ik voelde het in mijn rug schieten.
Gedurende de loop van de dag werd het ernstiger. Van vlotte dame fier rechtop lopend (ik hoor mijn moeder altijd nog in mijn achterhoofd; Ank! Schouders recht, borst vooruit!) ging ik naar een 96 jarig oud vrouwtje met mijn neus op de grond. Volledig vast in mijn onderrug. Plat liggen was enigszins het meest comfortabele.
Zwevende paashazen
Vrijdags voor het lange paasweekend kwam ik helemaal niet meer overeind. Een bevriende rugchirurg was zo lief om eens langs te komen en sloot zeker een hernia uit maar adviseerde met spoed spierverslappers om nog toch wat te blijven bewegen. Ik besloot daarop toch maar de SEH in de avond te bellen. Gezien mijn ziekte van Crohn kwam ik met mijn pijnstillers gelijk in de categorieën Valium en Morfine.
Heerlijk paasweekend gehad met zwevende paashazen boven mijn hoofd maar de pijn werd nauwelijks onderdrukt zodat het “bunny” spelen maar een jaartje uitgesteld werd.
Goede zorg
Nu bijna 3 weken later loop ik nog krom en ben ik het hartstikke beu. De afhankelijkheid breekt mij op, zoveel lieve mensen om mij heen, mijn hond wordt dagelijks meegenomen voor een flinke ronde, er wordt eten aangeleverd, boodschappen gedaan en mijn huis is aan kant en ik? Ik ben alleen maar chagrijnig, klinkt bijna ondankbaar met zoveel hulp maar nu ik net hoopvol aan mijn lichaam kon gaan werken bij het revalidatiecentrum is deze door mijn rugklachten ook op hold gezet. Eerst de rug laten genezen was hun boodschap en dat snap ik ook wel…
Chagrijnig
Chagrijnig, chagrijnig op Netflix, ik kan het met alle valium niet meer volgen, alle social media sites zijn stom want iedereen heeft het leuk behalve ik, mijn kleine teen jeukt en ik kan er niet bij, de zon schijnt en ik kan niet eens naar buiten, zo kan ik nog wel even doorgaan. Toch besef ik mijzelf dat er ergere dingen zijn maar laat mij maar even zwelgen in mijn zelfmedelijden. Soms is het voor de altijd optimistische Ankie ook wel even genoeg geweest. Maaaaaar….beter plat op bed dan een platte bilpartij, hoewel misschien bil-implantaten sneller genezen? Toch Kim Kardashian eens appen…
