Pluisje, ons hondje

Vandaag ga ik jullie voorstellen aan ons hondje Pluis, één van de grootste motivaties in mijn leven.

Ik wilde al heel mijn leven graag een hond(je). Vroeger kon dat niet, omdat wij twee poezen hadden, Drupje en Dondertje (vraag mij niet wie die namen verzonnen heeft..). Nadat beide poezen overleden waren, wilden mijn ouders geen nieuw huisdier omdat mijn broertje, Roderick, erg allergisch is.

Ik heb van mijn 14e tot mijn 16e jaar Posttraumatische Dystrofie gehad met als gevolg dat ik daardoor niet meer kon dansen. Ik ben altijd erg sportief geweest en vond het verschrikkelijk dat ik, door die Posttraumatische Dystrofie, mij zo weinig kon bewegen. Na twee jaar over een hond gesproken te hebben, ben ik meer onderzoek gaan doen naar honden waarbij iemand, met een allergie, geen last heeft. Feitje: wist jij dat mensen niet allergisch zijn voor de haren maar voor de schilfers van de hond?

De dag, nadat ik overal online in asiels had gekeken, moest ik samen met mijn moeder, naar de fysiotherapeute. Onze fysiois tevens een vriendin van de familie. Zij zag gelijk aan mij dat ik niet goed in mijn vel zat en vroeg mij wat er aan de hand was. Toen heb ik haar verteld dat ik zó graag een hond wilde omdat ik een maatje miste. Maar ook om samen meer te gaan bewegen (uitlaten e.d.), heeft zij mijn moeder overgehaald om met mijn vader te gaan praten. Wat heeft ze uiteindelijk haar best gedaan, want het was gelukt!

Pluisje is nu 6 jaar en ze is geboren in België. Ze is een Vlinderhondje gemixt met een Corgi. Ik heb haar gevonden via Markplaats. Na een paar keer heen en weer bellen met de eigenaren, zijn wij op dierendag naar Amstelveen gereden om Pluisje in het echt te gaan bekijken. Onderweg in de auto grapten wij we nog met elkaar over wat voor soort mensen het zouden kunnen zijn. Nette mensen tot tokkies werden genoemd. Toen wij aan kwamen rijden, bleek dat wij in een beetje vervallen buurt uitgekomen waren. In de deuropening stond een dame met platina-blond ontploft haar, make-up onder haar ogen, gekleed in een roze badjas en pyjama, shirt en sloffen. Je begrijpt natuurlijk dat wij onze lach in moesten houden..Eenmaal binnen was ik gelijk verliefd op Pluisje. Wat was ze schattig!! Na een rondje met haar gelopen te hebben en haar geschiedenis aangehoord te hebben, besloten wij om haar mee te nemen.

Onderweg vond Pluis het erg spannend en spuugde dan ook heel de auto onder van de zenuwen en verlatingsangst. Dit heeft ze overigens een jaar lang gedaan. Maar wat kun jij verwachten met 4 baasjes in 9 maanden tijd? Eenmaal thuis was zij het liefste hondje van de wereld! Zij liep los mee en luisterde perfect!

Nog steeds zijn wij dolgelukkig met Pluis en houden wij onwijs veel van haar. Zij is altijd bij mij te vinden, of ik nu in de slaapkamer ben, op de bank lig, zelfs als ik in de badkamer ben, dan ligt zij nog voor de deur! Elke middag lopen wij samen, of metGibsy erbij, een half uur tot een uur buiten, weer of geen weer.Je begrijpt dat dit veel leuker is dan alleen wandelen!

Een betere hond hadden wij niet kunnen treffen!

xoxo

Stephanie