Privilige. Thin privilige, white privilige,… We worden ons meer en meer bewust van het feit dat mensen in onze wereld niet zo gelijk zijn als we denken.

Privilege als bofkont

Ik ben ziek naar het schijnt. En laat ons eerlijk zijn: dat is een nadeel in de vraag van gelijkheid tussen mensen. Denk maar aan jobkansen, inkomen, relaties, ouderschap, reizen, zelfstandig dingen mogen beslissen, alleen wonen en noem maar op. Maar toch ken ik een hoop privilege in de wereld van de zieken. Ziek en gezegend, zoiets. Ik besef erg goed dat het veel en veel erger kunnen zijn en wil dan ook erkennen wat voor een bofkont ik wel ben. In deze blog kan ik onmogelijk volledig zijn waarom dat dan wel zo zou zijn, maar je krijgt alvast wel een idee waarom.

Thin privilige

We beginnen heel klein: Thin privilige speelt op in het praktische feit dat als mijn benen niet meewerken bij een bezoekje in het ziekenhuis me geen zorgen hoef te maken. Ik pas namelijk ruimschoots in de standaard rolwagentjes die ter beschikking staan voor patiënten. Ik ga niet beginnen over de nadelen van dun zijn, maar laat ik je vertellen dat ik heel goed weet wat mensen met overgewicht op dat gebied allemaal niet moeten meemaken bij dokters, op straat, in de winkel.

Geboorte privilege

Verder ben ik zomaar per ongeluk geboren in een land met een heel goede gezondheidszorg en veel ziekenhuizen in de buurt. Als dat geen privilege is als je met een pittige ziekte te maken krijgt! Laat ik heel duidelijk zijn: was ik elders geboren waar zulke dingen slechts een droom zijn, dan was ik net geen 21 jaar geworden. Een heftige gedachte die het heel duidelijk laat zien hoe je als zieke ook met “uw gat in de boter” kunt gevallen zijn…

Fulltime ziek te zijn als job

Toegegeven, het had wat voeten in de aarde, maar toen kreeg ik toch recht op een uitkering. ( En dan weer niet en dan weer wel enzovoort, inclusief nare en toffe adviserend geneesheren) En zo kan ik thuis blijven en meer leven op het ritme van wat mijn lichaam aangeeft. Ja, ik zou liever gaan werken en normaal zijn, maar ik ben gerust: er komt elke maand wat geld op mijn rekening! Als dat geen privilege is. In veel andere landen is het een heel ander verhaal. Weeral: puur toeval, maar toch maakt het me “gelijker” dan andere mensen in gelijkaardige situaties.

Geboorte privilige take two

Nee, dat geld is geen vetpot, maar wordt netjes mee geïndexeerd. En bovendien ben ik geboren in het gezin, de familie, waarin ik geboren ben. Daar zat ik voor niks tussen, trouwens. Nee: puur privilege. Door mijn grootvader en mijn ouders woon ik nu zelfstandig en kon ik een appartement kopen. Want ja ik krijg een uitkering maar huren zou een lastige zijn om rond te komen. De kans bestaat dat ik dus “in de goot” terecht zou komen, ziek en wel en mezelf zo niet goed zou kunnen verzorgen. Grote dankbaarheid, elke dag weer. Al woon ik hier intussen dik 20 jaar, het blijft bijzonder. Ik ben dan wel ziek, maar ik heb een dak boven mijn hoofd en een goed dak, met een gezellige thuis eronder, met een goeie grote zetel met knuffelzachte plaids erop. Privilege ten top!

Op onderzoek

Verder kreeg ik kans om een goeie opleiding te volgen, en daardoor kan ik misschien wel meer begrijpen van wat dokters je allemaal vertellen. Geen idee. Maar het zou wel kunnen. Ik durf vragen te stellen en ken wegen om verder op onderzoek uit te gaan als ik op mijn honger blijf zitten na hun advies. Ik hou van bijleren en zelf oplossingen voor meer comfort vinden: ik lees bv toepasselijke boeken, zoek dingen online op en heb bovendien voldoende geld om mezelf goede voeding en medicatie te gunnen en me te laten helpen door een dietiste als ik de behoefte daartoe heb. Dingen die niet terugbetaald worden door het ziekenfonds.

White privilige

Ook heb ik voordeel van mijn huidskleur als zieke. White privilige dus. Ongetwijfeld op meer vlakken dan waar ik het nu even over ga hebben… White privilige, want ik woon in een plek waarin ik met een donkerdere huid een grote, zeer grote kans heb om scheef bekeken te worden als “die luie die niet eens van hier is en dan nog een uitkering trekt ook! In mijn jongere jaren kwam er via via wel eens geroddel over mij als jong ding dat altijd maar op haar zetel lag (vastgesteld door de overburen haha),maar verder dan dat ging het nooit. Daar kan ik nog eens goed mee lachen. Ik werd alvast niet weggekeken uit mijn eigen huis.

Danku!

Er is veel om dankbaar te zijn. Altijd, En ik probeer me er bewust van te zijn dat ik heel wat dingen heb in mijn leven die voor anderen een droom blijven. We zijn allemaal gelijk en toch weer niet, zo blijkt. Ik ben echt niet beter dan anderen. En toch is ziek zijn voor mij net dat tikkeltje makkelijker. Wat zeg ik? Veel makkelijker. Waarom dan?

Puur geluk.