Self-Love (Zelfliefde klinkt zo raar). We worden ermee om de oren gegooid. Het is iets wat we blijkbaar allemaal moeten doen. Is dit weer iets extra’s voor op ons al overvolle to-do lijstje? Is dit gewoon de trend van de dag of zit er toch meer achter?
Self-Love. Bij wat verder onderzoek blijkt algauw dat we daar allemaal onze eigen invulling aan geven. En dat lokt dus ook totaal verschillende reacties uit.
Kokhalzen of nagels lakken?
Waar denk jij aan als je dat woord leest? Begin je er spontaan van te kokhalzen, omdat je het maar een klef gedoe vindt voor softies? Of ben je helemaal mee met de trend en heb je een hele voorraad bruisballen voor in bad, gezichtsmaskertjes, nagellakjes, etherische oliën en nog veel meer in geslagen? Eén ding is zeker: het inspireert velen tot een insta-quote. Dus dat is goed: het woord op zich prikkelt blijkbaar onze creativiteit en daar ga je je beter van voelen, toch?
Opladen of vluchten?
Self-Love kan een antidotum zijn voor onze drukdruk wereld… Even de boel de boel te laten, telefoon op stil, teruggetrokken in ons coconnetje even tot rust komen en weer opladen. Even weg van alle overprikkeling, vertragen en weer tot onszelf komen. Nochtans is dat voor veel mensen net het allerergste wat ze zich kunnen voorstellen: geconfronteerd worden met mezelf en mijn eigen gedachten en emoties? Erger dan een horrorfilm!
O wat ben ik toch goed!
Andere mensen krijgen er de rillingen van omdat zij bij Self-Love denken dat het betekent dat je jezelf heel goed moet gaan vinden op een bijna snoeverige, ongenuanceerde manier. Zo van: “O, wat ben ik goed. Kijk toch eens!” En dus daarmee ook niet meer eerlijk kijkt naar wat je kleinere kantjes zouden kunnen zijn of waar je nog zou kunnen aan werken. Zij interpreteren Self-Love dus als het ideale recept om een zelfzuchtig ettertje te worden.
Self-Love
Maar wat als Self-Love nu eens betekent dat we leren niet langer onszelf af te wijzen om al onze zogenoemde fouten en net trouw op post te blijven, vol compassie en aanmoediging? Dat kan toch niet verkeerd zijn? Hoe waardevol is het niet als we bij onszelf helemaal onszelf, op ons slechtst en ons best, durven zijn, omdat we weten dat het veilig is en we onszelf nooit in de steek zullen laten? En dat we vanuit die compassie kunnen zien dat we echt wel proberen ook als het resultaat alsnog uitblijft, waardoor we de moed vinden om door te gaan? Dat we leren onszelf aan te moedigen, complimenten te geven om wat goed gaat in plaats van de aangeleerde queeste naar perfectie en het neersabelen van onszelf? Self-Love is zien dat we geen mislukking zijn, kortom dat we mens zijn. Self-Love is alles omarmen van wat we zijn en niet zijn, van wat we waren en nooit zullen worden. En dat staat boven elke trend van de dag.
Lekker klef
Self-Love kan een veilige haven zijn om in thuis te komen. Is dat geen heerlijk kleffe quote? Misschien iets voor op instagram…
