Namens de Sint koop ik bloemen voor mijn kind. Ik hoor jullie afvragen; bloemen met Sinterklaas? Ja ook mij druist het zo tegen mijn verstand in, wie koopt er nu bloemen voor zijn kind? Mijn kind leeft niet meer, Sinterklaas wordt niet meer gevierd.

Ik dacht dat ik het een plekje had gegeven maar verleden jaar maakte ik een cruciale fout door op zaterdagmiddag even de stad in te gaan, zomaar even eruit. Niet wetende dat het sinterklaasintocht die middag was. Verklede peuters als zwarte piet, grote ogen kijkend naar de goedheiligman, verschuild achter de rug van mama of fier bovenop de schouders van papa.

Ik heb die avond mijn kind wel 20x in gedachten bij mij gehad, kijkend naar het schouwspel wat zich afspeelde op de grote markt. Wat zou ze genoten hebben, haar mollige vingertjes flink geklemd om de mijne, nooit meer loslatend. Zo had het moeten zijn, Sinterklaas blijft en zal altijd een issue blijven. Ik zou het liefst onder een deken kruipen vanaf het begin dat hij aankomt met de boot tot 6 december dat overal de rust is wedergekeerd. Zelfs voor een gezond gezin zijn dit stressvolle dagen, kinderen die slecht slapen en zo op school en thuis erg druk zijn, ik zou bijna zeggen, laat die man 5 december aankomen en ’s avonds weer vertrekken maar dat zal dan de volgende discussie worden na heel dat “zwarte pieten” gedoe….

Sinterklaas het grote kinderfeest, met lachende gezichtjes, overvolle etalages, ruiten die versierd zijn en bij de supermarkten hoor je de pepernootliedjes non-stop op de achtergrond. De reclamefolders komen met kilo’s tegelijk binnen en men kan niet om allerlei lekkernij heen wat alleen van suiker of marsepein gemaakt is. Fondueschotels worden aangekocht of het gourmetstel van zolder gehaald. Surprises met veel zorg gemaakt inclusief een lang of bondig gedicht waarna een belofte moeten worden gemaakt om extra lief te zijn voor papa en mama.

Sinterklaas, graag zou ik weg vluchten naar Verweggistan om niet geconfronteerd te worden met overspannen moeders die klagen dat hun kroost zoveel vragen aan de Sint of dat alle schoentjes gevuld moeten worden en er weken hutspot wordt gegeten om die wortelen maar ergens naar toe te zien verdwijnen. Ik zou zo willen ruilen…Geen kind is zo afwezig als een kind dat gemist wordt bij het feest van Sinterklaas. Bij mijn thuis geen tekeningen, geen hutspot van al die wortelen, geen bakje water voor Amigo, geen versiering voor ’t raam “welkom sint”, geen schoen voor de open haard, alleen stilte…

Ik koop daarom bloemen voor mijn kind, als de schemering valt loop ik met het bloemstuk langs ramen, ik kijk bij de mensen binnen waar pakjes uitgepakt worden in een warme gezinssfeer en hoor het gezang “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht” uit de kindermondjes. Ik stap moedig verder, druk mijn koude gezicht tegen mijn dikke sjaal en zet het bloemstuk op haar graf, geen kind mag worden overgeslagen met Sinterklaas zo ook mijn kleine meisje niet…ik geef haar bloemen omdat het niet anders kan…