Voorheen had ik ze al: de lange nachten en de dagen erna. Ik was altijd oververmoeid.. Doodop van de pijn.. In het begin van de zwangerschap sliep ik al rond 10 uur. Iets wat ik jarenlang niet meer had meegemaakt. Beter gezegd: ik sliep die jaren ’s nachts pas op zijn vroegst na half 2, soms zelfs pas na 6 uur. Momenteel komen die nachten weer terug. Ik ben zó moe, maar toch slaap ik niet. Ik lees een boek op mijn iPad, scroll een beetje door Facebook en Instagram, kijk Make-Up tutorials op YouTube. Ook al staar ik naar het plafond, niets helpt. De volgende dag word ik dan zo rond 11 uur wakker. Hoe vaak ik ook geprobeerd heb om eerder wakker te worden en op te staan, vroeger naar bed te gaan, niets maar dan ook niets helpt. Dat wordt wat met een baby! De nachten zullen voor mij makkelijker zijn dan de dagen, gok ik..
Morgen, maandag 2 mei, mogen wij weer voor een echo naar het Erasmus MC komen. Dit is de laatste keer dat het om de 2 weken is, daarna wordt dat iedere week. Steeds meer komt onze kleine man dichterbij. Met de dag word ik nieuwsgieriger. Vaak sta ik even in de laden van zijn kastje te kijken. Zijn kleine kleertjes even in mijn handen houden, wetend dat hij al zo groot is. En dat terwijl iedereen zegt dat mijn buik nog niet heel groot is! Gelukkig niet, denk ik dan. Nog meer rek op de zenuwen in mijn buikwand is een drama! Ik krijg al zin om zijn tas in te pakken, zijn eerste kleertjes uit te zoeken. Toch zal het nog echt even moeten wachten. Al zijn kleertjes moeten eerst nog gewassen worden. Meestal krijg je bij een babyshower ook nog veel, dus was ik alles daarna in één keer. Op 11 mei wordt de kinderwagen (alles in spijkerstof), lig- en zitgedeelte met voetenzak geleverd, samen met de maxi-cosi en de luiertas. Ik kan niet wachten om de mintgroene zonnekap en voetenzak, die al binnen zijn, in elkaar te zetten. Dan wordt het voor mijn gevoel steeds echter en komt alles steeds dichterbij. Het einde is nu voor mij al in zicht. Toch zijn 10 weken nog steeds 2,5 maanden!
Ik kan niet wachten tot wij samen aangesterkt zullen zijn na de bevalling om samen met papa, een uurtje naar buiten te gaan om een kleine wandeling door het park te maken of misschien zelfs wel even over de boulevard in Scheveningen te lopen.. Pluis die vooruit rent en speelt met Esli en de bal..
Als je ziek bent, realiseer jij je maar weer eens hoe belangrijk de kleine dingen zijn in het leven, waar het echt om draait. Natuurlijk is werk belangrijk, maar als jij je daar in begraaft, mis jij zoveel mooie dingen in het leven. Eén ding weet ik zeker: ik ga van elke dag genieten. En de pijn? Die zal mij niet tegen kunnen houden….
