Huffend en puffend was ik letterlijk aan het zitten wachten, omdat ik niks anders meer kon dan zitten. Hoogzwanger was ik. Ik was het zat, ik was moe, ik had pijn, ik was gefrustreerd, wanneer kom je nou?! Al had ik toendertijd het recht om gefrustreerd te zijn toch voelde ik mij intens lullig toen mijn nichtje drie maanden te vroeg ter wereld kwam.
Once upon a time
De dag dat mijn schoonzusje het 3e trimester inging kregen we opeens een appje van haar. Ze lag in het ziekenhuis ter controle van de baby, ze had weinig beweging gevoeld en er bleek dan ook weinig vruchtwater te zijn. Ze zou die nacht blijven zodat de baby goed gemonitord kon worden.
De volgende ochtend volgde een update, ze had uit voorzorg een prik gekregen voor longrijping. Het hartje van de baby zag er goed uit, maar mocht het hartje afwijkende dingen laten zien was de kans groot dat ze dat jaar nog geboren zou worden. 2 uurtjes na die update kwam mijn prachtige nichtje ter wereld.
Het besluit werd gemaakt om haar te halen via een spoedkeizersnede, zo’n half uurtje na dat besluit van de artsen waren mijn zusje en zwager papa en mama. Kippenvel. Op de toegestuurde foto was een meisje van nog geen 800 gram in een bakje te zien en haar mama die net van de O.K. werd gereden en zo ongelooflijk verliefd en trots naar haar kijkt.
Mini-Kickbokser
Toen ik mijn nichtje voor het eerst zag schrok ik, ze was zo klein, nog kleiner dan ze op de foto’s al leek. Je kunt je niet voorstellen hoe klein dat is, het kleinste maat luiertje was haar nog te groot. En al die draadjes om haar heen en aan haar vast, heftig om te zien. Ze leek zo breekbaar, maar ook zó sterk! Ze zat zo krachtig te bewegen en heen en weer te schoppen! Small but mighty.
I feel you
Ik kan niet zeggen dat ik compleet begrijp hoe het is om een premature baby te hebben, omdat je iets alleen compleet begrijpt als je het zelf hebt meegemaakt. Wel kan ik me een voorstelling maken van bepaalde aspecten, vanuit mijn eigen perspectief.
Je baby is geboren, hoera! Hoera? Je bent trots, je bent mama of papa van een geweldig kindje. Maar het was niet de bedoeling dat ze zo vroeg zou komen of op deze manier. Je bent blij dat ze er is, maar niet dat ze er nu al is. Je kon niet wachten om haar te ontmoeten, maar toch had je heel graag nog willen wachten om haar te ontmoeten.
Leven met de dag, of zelfs met het uur of de minuut. Omdat je niet weet hoe het zal gaan met je baby. Hoe zal ze groeien, wanneer zal ze zelf kunnen ademhalen. Ondanks dat het steeds beter en beter gaat, kan het ook nog steeds elk moment opeens slecht gaan. Een infectie of een terugval. Zo ontzettend stressvol! Jouw hart ligt daar in die couveuse en je voelt je machteloos, misschien zelfs schuldig en alles wat je nu kan doen is hoop houden.
Op een gegeven moment moet je als ouder naar huis, terwijl je baby in het ziekenhuis moet blijven. Je moet haar achter laten, met alle vertrouwen in de artsen om haar heen. Je komt thuis, zonder je kindje, je hele wereld is anders , maar thuis lijkt er niks veranderd. Kun je je afleiden of tel je de uren dat je weer bij haar bent? Zou je haar weer mogen vasthouden? Wanneer mag ze naar huis? Wanneer zal het lege wiegje naast je bed gevuld worden, zal het lege wiegje gevuld worden.
Jij bent er ook nog
Alles draait om je kindje, maar het is ook compleet oké om te rouwen om wat je door de vroeggeboorte gemist heb. Je kon niet wachten om met een mooie bolle hoogzwangere buik te pronken. Je droomde misschien van een thuisbevalling en een kraamweek vol visite die je beschuit met muisjes zou aanbieden. Het is oké om ook even aan iets anders denken of ergens anders mee bezig zijn dan je kindje, je hoeft er niet aan onderdoor te gaan. Je mag huilen, je mag schreeuwen, je mag al je emoties uiten. Je maakt iets heftigs of zelfs traumatisch mee. Jouw kindje is het allerbelangrijkst, dat weet ik echt waar, maar jij als ouder bent ook belangrijk.
Het is vandaag, 17 november, wereld prematurendag. En ik wou deze gelegenheid graag aannemen om bij deze te laten weten, aan elke ouder van een vroeggeboren kindje, ik voel je. Ik wil er voor je zijn. Ik leef met je mee.
En wat doe je het fantastisch ! !
Happy Birthday
Mijn nichtje verbaasde menig arts met hoe krachtig ze was en hoe snel ze vorderde. Ongeveer 3 weekjes voor haar uitgerekende datum mocht ze mee naar huis. Ze heeft ontzettend veel wilskracht en is een heerlijk vrolijk dingetje. Over een weekje zal ze alweer 1 jaar worden!
Trots!
Ik denk dat ik slechts een klein deel meegekregen heb van alles rondom mijn nichtje, de vroeggeboorte en de bevalling. Ik sta aan de zijlijn. Maar ik ben zó ongelooflijk trots op haar en haar ouders!
Mocht ons nog een baby gegund zijn, hoop ik van harte weer bijna de 42 weken aan te gaan tikken. Mocht het lot toch bepalen dat het een vroeggeboorte wordt, kan ik alleen maar hopen dat ik net zo sterk als mijn zus en zwager zal zijn.
