De laatste tijd lijken van alle kanten artikels, interviews, en onderzoeken naar me toe te komen die waarschuwen over de gevaren en nadelen van social media. Je zou van minder weer overgaan op dat oude Nokia-bakje!

Nokia forever?

Nochtans ben ik dat helemaal niet van plan. Nu ik nog maar sinds enkele maanden afscheid heb genomen van dat good-old onverslijtbaar Nokiaatje dat eeuwen mijn gezel was, voel ik nog steeds geen spijt. Mijn smartphone mag blijven.
Alle begrip voor al die waarschuwende eerder negatieve berichten, maar hej, vergeten we dan niet dat er ook heus wel voordelen aan te vinden zijn?

Toen en nu

In mijn persoonlijke leven is de ligbank in de living dé centrale plek waar alles begint en eindigt. Hoeveel uren ik liggend/half rechtop doorbreng? Ontelbaar zijn ze. Ik ben een kei in het gezellig maken, geen probleem. Ook mijn aller ziekste dagen dragen een sprankje zin in zich. Maar wàt een verandering tegen 20jaar geleden toen ik ook alleen leefde en er géén social dinges bestonden. Het één is niet slechter dan het ander, al weet ik wel één ding: mijn sociale kant geniet ervan om via Facebook, Messenger, Whatsapp, Instagram… een extra lijntje te hebben naar de buitenwereld.

Het merendeel van mijn leven kan ik niet echt lang/veel deelnemen aan allerlei activiteiten wegens te ziek en moe enzo. Maar altijd vond ik het leuk (ook 20 jaar geleden al) om wel betrokken te zijn bij dat leven daarbuiten. Nog steeds luister ik vaak naar de zachte radiostemmen die me op de hoogte houden van interessante dingen en mensen. Nog steeds wil ik alles horen van de avonturen die mijn vrienden/familie beleefde omdat ik zo via hen ze ook beleef.

Surplus

Maar kijk nu, o wat leuk, nu is daar dat extraatje van de social media! Via Facebook meer op de hoogte te blijven van de kleine dingen in het leven van het gezin van broer 2. Mensen met gelijkaardige diagnoses te kunnen “ontmoeten” en soms vragen te stellen of te helpen. De mogelijkheid te krijgen iets te doen met je schrijfdroom via deze leuke blogbende. Meereizen via enkele fotootjes van Oostenrijk of Oregon via appjes van dierbaren. Je trotse teentjes fotograferen en tonen aan de vriendin van wie je de prachtige nagellak kreeg. Mensen persoonlijk op de hoogte te houden van je leven. Snel even laten weten dat je aan hen denkt, even zwaaien per sms. Je Nederlandse buddy in crime kunnen steunen. Prachtige kunstwerken en ander moois zien via Instagram, geïnspireerd worden zonder een museum te hoeven bezoeken. Interessante oplossingen ontdekken voor jouw probleem, lekkere recept ideetjes vinden, boeiende mensen ontmoeten. YouTubeke kijken als een film of serie te moeilijk is om volgen en zo een inkijkje krijgen in het gewone en ongewone leven van anderen.

Mijn wereld is vergroot dankzij social media, en dat is fijn. Mijn sociale kant en de kant die veel rust nodig heeft, zijn meer in evenwicht. Balans.

Ja maar…

Ok, allemaal goed en wel, maar die wereld is fake, zeggen ze. Sympathieke Wim Lybaert in een tijdschrift: Het écht leven speelt zich af in de tuin, op café. Sociale media zijn asociaal. Allemaal goed en wel Wim, niks persoonlijks tegen jou, alle begrip, maar mag het niet een én/én verhaal zijn? Het is onbedoeld bijna een belediging naar mijn leven op die zetel in de living. Nee geloof me, mijn wereld op social media is echt, heel echt. Anders, maar echt.

Gebruiksaanwijzing

Ik denk dat het vooral ligt aan de manier waarop je er zelf mee omgaat. Lang kan ik het sowieso niet: dat vermoeit teveel en vraagt veel van een lijf dat tekorten heeft. Dus verslaafd worden zit er niet in. Daarnaast heb ik ook nog andere dingen in mijn leven die ik aandacht wil geven. Doseren mensen, doseren is the key! 😉 Bovendien: De contacten die ik heb en onderhoud zijn persoonlijk en oprecht. De andere pagina’s die ik volg inspireren mij en weerspiegelen op die manier wie ik ben en waar mijn interesses liggen. Hoe “echt” kan het zijn? Het is voor mij een gewoon éxtra middel om sociaal te kunnen zijn, net als een pen om een brief te schrijven, of een telefoon om te bellen.

Natuurlijk ben ik niet blind voor de “gevaren” van social media: ik ben ook niet onnozel. Maar omdat de negatieve berichten de laatste tijd wat overheersen, mag het ook wel eens een keertje positief zijn, niet? En wie mij persoonlijk kent, weet dat ik een analoog meisje ben. Dus al ik het al zeg, zou dat dan niet een heel klein beetje waar kunnen zijn? 😉