Soms,als je een flinke dip hebt, moet je weer even veel leuke dingen gaan doen, dat houdt je op de been! Met
Het is weer zo ver. Ik zit momenteel in een flinke dip. Zoals ik eerder al schreef: mijn leven staat
Het leven loopt zoals het loopt, het is niet makkelijk en toch verwachten mensen altijd dat alles goed gaat. Hier
Het ontwaken deel #2 Ik word wakker. Ik bedenk mij dat het vandaag de dag is dat ik weer stage
Het lastigste aan chronisch ziek zijn, is in mijn ogen het onbegrip. Ik heb mijzelf zo vaak moeten verdedigen. Niet
Een nieuwe dokter, een ander ziekenhuis, een nieuwe zuster.. Allemaal mensen die jouw verhaal niet kennen, die jouw pijn niet
Als je chronisch ziek wordt, staat jouw leven op pauze.. Het klinkt raar want: de wereld stopt niet met draaien,
Deze week, precies 2 jaar geleden, begon mijn allereerste alvleesklierontsteking. Nu, 2 jaar later, zijn er 10 ontstekingen voorbij gekomen.
Soms zijn er momenten dat je liever even terugkijkt in plaats van vooruit. Niet omdat vooruit kijken je bang maakt,
“Kelly, doe nou eens een dagje helemaal niks. Je zoekt steeds uitwegen om maar niet met jezelf te hoeven zijn”.