Vandaag was een fijne dag. We zijn samen gaan lunchen, wat alweer een hele tijd geleden was. De kinderen genoten er uitermate van en onze oudste was zo dankbaar.

Daarna hebben we thuis nog lekker buiten gespeeld. Heerlijk weertje, het voelde vrij, het was genieten. We voelden bijna weer als een echt gezinnetje.

Hoop

Ik zag een sprankeling in zijn ogen. ‘S avond ging hij uit zichzelf nog even met de oudste fietsen, even fijn één op één, waar ze ook zichtbaar beide van hadden genoten. Er begon een sprankje hoop, de hoop dat hij zich meer zou gaan inzetten voor de kids.

Bij mij beginnen de twijfels, stel ik me aan? Is het wel echt zo slecht? Want vandaag was goed. Is het het waard om dit te verpesten? Als het zo gaat zijn, kunnen we het dan volhouden nog jaren bij elkaar te moeten wonen, is alleen maar beter voor de kids, toch? Die zo graag papa èn mama ten allen tijde bij zich willen hebben.

Angst 

Later die avond gaat hij zelf nog even fietsen. Wat ik altijd spannend vind, vooral nu hij suïcidaal is. Het geeft mij stress, angst of hij wel of niet terug komt. Maar ik weet ook hoe goed de natuur, het alleen zijn en zijn bushcraft voor zijn mind is. En hem daar in beperken juist niet, denk ik..

Hij heeft periodes gehad van verslavingen. Ook al hadden we duidelijke regels over het gebruik gemaakt. (Ik als anti-drugs persoon had hij overtuigd dat dit echt heel erg zou helpen bij zijn herstel.) Toendertijd ging hij het op die buiten-avonden stiekem doen èn er vervolgens over liegen.

Vertrouwen 

Nu gaat hij weer meer en meer avonden op pad en ik probeer hem de voordeel van de twijfel te geven.. maar compleet vertrouwen, dat lukt niet, niet als hij geen updates stuurt, peppie en hees binnenkomt. Dan voel ik het vanbinnen omdraaien, teleurstelling, alweer. Hem op zijn woord geloven? Ik hoop dat het kan.

Vanavond werd het later en later en later.. maar het was zo’n leuke dag geweest. Hoe later het werd, hoe meer zorgen ik me maakte. Maar ergens vanuit gaan ging ik niet. Ik dacht dat hij thuis zou komen, enthousiast vertellend over zijn kampvuurtje of over een nieuw hobbymatig ’trucje’ dat hij had uitgevonden.

Hij was naar een kroeg geweest..
(Bekende hij uiteindelijk)

Teleurstelling

Terwijl we het er gister nog/weer over hadden gehad dat hij aan zichzelf moet gaan werken. Hij is bang dat hij zo zal zijn als zijn vader, dat hij uit het leven van de kids verdwijnt. Maar juist dan klamp je je er toch aan vast? Doe je alles wat je kan doen om dat niet te laten gebeuren?! Je hebt het zelf in de hand.

Maar een dag later zat hij dus zijn gevoelens weer weg te drinken.

~deze blog is een enkele maanden geleden geschreven.