Mijn klok geeft aan dat het 01.10 uur ‘s nachts is, ik lig op de bank met mijn oordopjes in naar Spotify te luisteren, meest geluisterde nummers van 2017. Terugdenkend aan hoe mijn leven toen was en nu.

December is altijd DÉ maand van zelfreflectie en motivatie om het in het nieuwe jaar anders te gaan doen. Hoe mijn 2019 was? Dramatisch op alle vlakken.

Een jaar geleden

Een jaar geleden schreef ik tijdens mijn zelfreflectie van 2018 vooral over mijn operatie en over afscheid moeten nemen van mijn familie. Dit jaar werd ik opnieuw geopereerd, ging het kort na het herstel even een stukje beter in de zomer tot het punt dat ik durfde uit te spreken dat het een stukje beter met me ging. En, zoals een hoop chronisch zieken gewend zijn, stortte op ziekte gebied mijn leven weer in elkaar net nadat ik het hardop durfde uit te spreken.

Depressie

Ook in mijn persoonlijke leven, naast mijn ziekte, gebeurde er een hoop. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik opnieuw in een depressie terecht gekomen ben en dit eindelijk sinds deze week durf toe te geven, met dikke tranen in mijn ogen.

Het voelt als een trein die keihard op mij afkomt..

Ik loop inmiddels sinds 2 weken bij een nieuwe psycholoog, dit keer niet via de huisarts maar via het ziekenhuis en ik hoop dat ik daar wat rust bij zal voelen. Iedereen heeft het altijd over dat ik een voorbeeld ben qua alles vol blijven houden en door te gaan, maar momenteel voelt het alsof die trein keihard op mij afkomt terwijl ik per ongeluk op het spoor terecht gekomen ben en ik alleen maar verstijfd kan blijven staan. Geen idee meer heb welke kant ik op kan vluchten om van dat spoor af te komen en niets anders kan doen dan er tegenaan klappen en kapot gaan.

Ik lach terwijl mijn hart niet lacht

Ik lach terwijl ik eigenlijk niet meer met mijn hart lach, ik kleed me gezellig aan terwijl ik het liefst onder de dekens kruip en de gordijnen dicht heb, en ik denk meerdere malen per dag: “Ik kan dit niet meer, ik wil niet meer..”Ik schaam me om te zeggen dat ik opgegeven heb om te vechten, dat ik de weg naar positiviteit momenteel moeilijk te vinden vind maar ik ondanks alles mezelf elke dag voor dat lieve vrolijke mannetje uit mn bed blijf slepen.

Nieuwe operatie

Ik wacht in spanning af wanneer ik opgeroepen ga worden in het LUMC ziekenhuis (Leiden). Ik ga daar op gesprek om te kijken of ze daar mijn Alvleesklier (laatste gedeelte wat er nog over is van mijn whipple operatie (staart)) kunnen verwijderen. Waarom in Leiden? Omdat ze hier de Eilandjes van Langerhans kunnen transplanteren. Dit gebeurd maar bij zeer weinig patiënten aangezien, zoals ik op internet gelezen heb, ook donor eilandjes nodig zijn. Ik ben heel benieuwd en laat alles wel over me heen komen.

Willen en daadwerkelijk kunnen

Momenteel struggle ik mentaal vooral met het bekende liedje, het willen en het daadwerkelijk kunnen.. Ik wil volledig voor mijn kind kunnen zorgen en de leuke zorgeloze moeder zijn die leuke dingen met hem kan doen, ik wil hem naar het KDV kunnen brengen en hem ophalen op de fiets omdat hij dat zo leuk vindt. Of met hem naar musea’s gaan, de dierentuin, en elke speeltuin/speel paradijs afgaan in de buurt. Ik wil die leuke, gezellige vriendin zijn voor mijn vriendinnen die leuke dingen met ze kan doen zonder 10.000 keer de afspraak te hoeven verplaatsen.

Ik vind dat ik het verdien om me eindelijk is voor een aantal jaren goed te voelen. Ik heb de afgelopen, bijna 7 jaar, onder gigantische hoogspanning gestaan en ik heb mezelf keer op keer van het randje van de dood moeten redden. Ik verdien het… Maar toch zijn we weer hier, in mijn huis wat tevens een gevangenis is, een bank wat voor mij net een cel is, meeste uren per dag starend naar een televisiescherm of telefoon om de tijd door te komen. Fucking frustrerend.
(Sorry voor mijn taalgebruik, maar als je net als mij ziek bent zul je de ergernis als geen ander herkennen.)

Frustrated over you, frustrated, I’m a fool..

Momenteel speelt er een liedje af, R.LUM.R- Frustrated, en elke keer als ik dat lied hoor denk ik aan de relatie met mijn lijf.

I’m not alright right now, I’m having trouble seeing you for what you do,
I’m not alright, worn down,From make believing that you love me too..

Frustrated over you, frustrated I’m a fool.
Frustrated over you, frustrated I’m a fool…