Het is weer tijd voor een update uit revalidatieland! Alles loopt zoals verwacht. Of is dat wat té kort als verslagje? 😉

Ervaring

Toen ik thuiskwam uit het ziekenhuis was ik zo blij met mijn eigen stekje en de rust in mijn huis. Daar geniet ik nog steeds volop van. Ik heb al wat minder slaap en rust nodig al ben ik nog steeds een luie doos. En ik zal dat blijven: als het om medische redenen is, moet dat mogen he! (en anders ook trouwens!) Heerlijk te ervaren hoe goed ik mijn lijf ken na al die jaren: ik maak me niet meer zo snel ongerust in dingen die ik voel of het feit dat het herstel van mijn lijf zich nogal grillig en eigenwijs gedraagt. Ook reageer ik daardoor korter op de bal en moet ik minder tijd stoppen in wat dan wél werkt. Ik ga mee met de stroom en heb de luxe (doordat ik op ziekteuitkering ben en NEE natuurlijk dat is NIET leuk noch mijn hartewens) daar de ruimte en tijd voor te kunnen nemen.

Benenwerk

Die benen he, die spelen me nog altijd wel parten. Ik “train” moedig elke dag. Ook hier weer voelen wat het lijf zegt, zelfs als dat wil zeggen dat ik de ene dag een héél blokje rond kan (stel je voor! 😉 )en de andere dag nog voor ik de straat inloop moet omdraaien en weer naar huisje toe hobbel. Trouwens: er is ook niks mis met een rare mix van yoga en qi gong die ik terug al kan opnemen, hoognodig voor mijn gewrichten, spieren en osteoporose. En al helemaal niet met af en toe lekker dansen op een zalig muziekske op de radio! En als ik dan een langer “afstandje” heb kunnen lopen, sta ik juichend met de armen in de lucht, helemaal klaar om die felbegeerde beker in ontvangst te nemen. En dat gevoel is ook niet mis. Kun je geloven: tegen de namiddag ben ik vaak hondsmoe, maar dat is normaal als sportvrouw, niet?

Nachtelijk avontuur

Verder zit die lintworm voorlopig nog wel even in mijn neus. Wat kijk ik uit naar de fase erna! Maar geen klachten: ik ben gewend intussen aan het geluid van de pomp ‘s nachts, al is het wel een gedoe om de zware staander telkens op te heffen als ik naar de wc toe moet (meermaals dus). Want tegels-infuusstaander-onderburen-nacht is GEEN ideale combinatie. En het is al genoeg dat ik wakker ben, niet iedereen moet nachtje doordoen he! 😉 Wel ging ik voorlopig terug naar mijn vorige medicatieschema: want elke dag stond ik op en dan ging ik eerst twee uur tot negen keer naar de wc voor veeel rare grote boodschappen. Bovenop de “gewone” buiktoestanden en pijnen is dat niet zo slim, toch? Natuurlijk is het dan afvallen ipv aankomen ook al eet je nog bij de sondevoeding bij. Nog zo’n ding dat ik dus gewoon aanvoel en durf doen door de ervaring van jaren. Het is ook geen levensgevaarlijke medicatieaanpassing, zo gek ben ik ook niet he, geen zorg.

Eczeem

Mijn huidje begint trouwens ook te genezen: de rode open branderige vlekken zie je nog nauwelijks en nee ik ging niet terug aan de cortisone. Eerst even wat anders proberen, dacht ik, dan kan ik nog altijd zien. Even reclame maken: EUCERIN, dankje dankje voor die goeie speciale gezichtscreme voor atopische huid! Ik doe zelfs af en toe terug mascara op, niks anders, maar toch! De #nomakeup days zijn over! Al kan ik me dat niet aantrekken, aangezien ik uiteraard een natural beauty ben… 😉 Trouwens, hoe duidelijk kan het zijn: darmen slechter = huid slechter. Daar heb je écht geen dermatodiploma voor nodig, dat zie ik zo ook wel in de spiegel…

Merci!

Met een speciale vermelding van iedereen in mijn omgeving. Als je niet mobiel bent, moet je helaas voor je eigen gevoel veel vragen van je familie/vrienden. Je bent immers in je uppie “opgesloten” in je huisje! Maar wat voelt een mens zich rijk met al die liefde en vriendschap! En boodschapkes hier en daar. Dat vooral ja! 🙂 Al is het ook niet mis om stilaan hier en daar weer wat vrijheid te krijgen doordat ik mijn beste beentjes voorzet…

Enfin je leest het: we gaan er weer tegenaan, been there done that en zal in de toekomst nog wel daar zijn en dat doen. Dus kop op, genieten van wat er wel is en gaan met die banaan! Als jij dit leest, ga ik de maandag erop, 4 december, weer naar het ziekenhuis toe. Dietiste en interniste zien: fijn even overleggen. Duimen maar, okido?