Als er een blog geschreven moet worden over Valentijn, dan kom je al gauw terecht bij mij uiteraard. Hier spreekt immers dé expert ter zake!

Zegt de vrouw met al wat jaartjes op de teller die -hou je vast- nog NOOIT wat gekregen heeft met Valentijn. Geen rode roos, geen chocoladehart, geen wenskaart, geen afschuwelijk knutselwerkje. Zelfs geen diamant of Miele stofzuiger. Bijgevolg dreigt deze blog wel erg kort te worden.

Eerste liefdes

Ik zou je kunnen vertellen over mijn eerste liefde. De jongen in de kleuterklas waar ik elk vrij momentje mee speelde. Toen was dat nog gewoon letterlijk spelen trouwens. Waarschijnlijk was hij De MegaSeut van de klas, maar laat dat de pret niet drukken.

Of van de lagere schoolliefde die mijn benen mooi vond. Ik die altijd al te horen kreeg te dun te zijn had plots stelten van benen in zijn ogen. Romantische momenten beleefden we samen. Zo zal ik nooit vergeten hoe hij het spelletje een rauw ei op je hoofd stukslaan deed op Mijn Hoofd. Geef toe: de ultieme liefdesdaad!

In de middelbare school gebeurde op dat amoureus vlak niks memorabels. Ik zat immers op een uniformschool van “de nonnekes” met prikkeldraad errond, waar de politie ter versterking werd gebeld als er jongens van de naburige school werden gesignaleeerd. Tja.

Datingperikelen

Ik zou je honderden sappige dating verhalen kunnen vertellen. Maar daar heb ik geen zin in. Zo tof was dat allemaal niet. Laat ik volstaan met het hoogtepunt. Waarmee ik de eenzame volwassen kerel bedoel die op zijn bovenkamertje in het ouderlijk huis modelvliegtuigjes maakte. De goede man had wel een erg originele binnenkomer bij de eerste kennismaking. Namelijk midden in de tearoom zijn blubberbuik ontbloten terwijl hij zijn T-shirt omhoog sjorde om zijn litteken te showen. Werkt altijd, moet hij gedacht hebben. Ooowkay. En uw punt is? Wist die kerel veel dat ik een nog veel specialer litteken had op een vééééééél spannendere plek! Maar helaas, die zou hij nooit te zien krijgen. Dat begrijp je wel.

Doe maar gewoon

Kortom, Valentijn: ik kan er echt niks zinnigs over zeggen. Het is voor mij zo’n dag als Oudjaar of kerstavond of 17 maart en 23 oktober. Een dag waarop die gewoon doe wat ik doe. Meer moet dat niet zijn. Al mag die diamant altijd nog mijn kant op komen hoor. Laat daar geen misverstanden over bestaan.