Trichotillomanie, een term waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt. Een term die vanuit het Grieks vertaald betekent haar-trekken-waanzin.

Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt

Opeens waren van zowel mijn wenkbrauwen als mijn wimpers nauwelijks wat over, hoe en wanneer dit begon weet ik niet precies. Iets onbewust, iets dwangmatigs, iets wat je doet in trance. En pas wanneer je in de spiegel kijkt en die kale plekken ziet, weet je dat je weer enorm bezig bent geweest en heb je spijt. Want waarom doe ik dit? Waarom kan ik niet stoppen?

Pas toen ik de term trichotillomanie ergens bij pure toeval tegenkwam en erover las besefte ik me dat het serieus iets is, dat het niet gewoon een dingetje is dat ik doe, maar een heuse stoornis, iets waar meer mensen aan lijden. Door erover te lezen kwam ik er ook achter waarom ik het eigenlijk deed, want daar had ik nooit over nagedacht.

Haarscherp

Volgens mij begon deze stoornis bij mij zo rond mijn 13-14e jaar, in de periode waarin vele dingen bij mij begonnen (zoals depressie). Door stress, weet ik nu. Later werd het zelfs een gewoonte en deed ik het zelfs tijdens het kijken van een serie (alsnog wel in een soort van onbewust/trance staat). Blijkbaar hoort het in hetzelfde rijtje thuis als nagelbijten, een stress-tic. Het geeft mij een (vals) gevoel van controle. Wanneer één haartje net wat langer is dan de rest, of dikker, of schever staat, triggert dat ontzettend. Dat haartje moet eruit! Want dan is alles weer keurig, ik heb daar de controle over. Over mijn hele leven had ik geen controle, maar hierover wel. En dat gaf mij een geruststellend gevoel. Ook al wist ik dit toendertijd dus allemaal nog niet bewust en schaamde ik me alleen maar steeds meer en meer voor mijn kale wenkbrauwen en wimpers. Bizar hoe zoiets stoms als trichotillomanie zó je leven kan beïnvloeden.

Met de handen in het haar zitten

Op verschillende sites wordt gemeld dat deze compulsieve/obsessieve stoornis bij zo’n 1 tot 3% van de bevolking voorkomt. Vooral bij vrouwen en het begint meestal op 10-13 jarige leeftijd.

Ik heb altijd een hekel gehad aan mijn ‘wolven-wenkbrauwen’ zoals ik ze noemde, maar helemaal geen wenkbrauwen hebben is nog minder leuk. Ik begon toen wenkbrauwen te tekenen en eyeliner ook aan de bovenkant van mijn ogen te smeren. Qua make-up doe en gebruik ik nu al zo’n 10 jaar hetzelfde en alsnog is het resultaat alsof een kleuter heeft zitten vingerverven. Tja, je kunt het of je kunt het niet, ik heb echt de balle verstand van make-up. Maar op een gegeven moment kon ik ook haast niet meer in de spiegel kijken vol walging. Zonder make-up op vond ik mezelf net een alien.

Het scheelde maar een haartje

Toen besloot ik om permanente make-up te laten doen en wat zag dat er mooi uit! Eindelijk hoefde ik me er niet meer voor te schamen én hoefde ik niet meer uren voor de spiegel te staan. Helaas duurde deze vreugde niet lang, want al snel vervaagden de wenkbrauwen. Een jaar later heb ik ze nog eens laten doen, bij een ander (net als een lijntje ‘eyeliner’ boven mijn ogen). Helaas hield dit het ook niet lang vol, volgens deze professional (achteraf) had de eerste een koude tint gebruikt, waardoor mijn wenkbrauwen nu grijs en vaag zijn en er niks meer overheen kan om het te fixen. Het ziet er absoluut beter uit dan zonder, maar wel moet ik alsnog weer mijn wenkbrauwen tekenen (en heeft het een heleboel geld gekost). Ik ga niet zonder make-up op de deur uit!

Gelukkig heb ik wel weer wat haartjes terug, maar of ik ooit weer volle wenkbrauwen en wimpers krijg daar ga ik niet vanuit. Ook met mijn dwang gaat het veel beter, met mij in totaal gaat het veel beter. Soms betrap ik mezelf (of mijn man betrapt mij) er nog wel op dat ik er weer aan zit. Daarnaast knip ik preventief wimpers korter, als deze boven de rest uitsteken, omdat ik weet dat die er anders vroeg of laat uitgetrokken wordt. Ook is permanente make-up niet écht permanent, het blijft (normaal gesproken) zo’n 5 jaar goed zitten. Dus hopelijk heb ik over een paar jaartjes weer een nieuwe kans, om dan eindelijk die ‘wenkies on fleek’ te krijgen die ik wil!