Brabantse gezelligheid, wie kent het niet? Als echte Brabantse ben ik er mee opgegroeid en leef ik ernaar. Mensen buiten de provincie proeven, ruiken en ervaren het. De komende weken barst er nog meer gezelligheid los. In vorm van het grootste volksfeest wat Brabant kent; Carnaval of in hier in de buurt ook wel Vastenavend genoemd.

Dweilen

Mensen sparen heel het jaar voor de carnaval. Ramen worden versiert met maskers en het carnavalsmotto van dit jaar. Afgelopen weekend is het startsein gegeven. Vaak op vrijdag begint in diversen kroegen quizzen over de carnaval om vervolgens op zaterdag los te gaan met het nostalgische Neuzenbal. Mensen gaan langs kroegen, een kroegentocht noemt men hier dan ook ‘Dweilen”.

Weken aan een stuk

De voor-weekenden waar we over spreken zijn de weken voor de officiële carnaval. Vaak de gezelligste weekenden. Verkleed met een bontjas, gordijn, rode zakdoek en een hoedje of een lampenkap. Meer heb je niet nodig. Het is een tikkeltje chauvinisme wat men hier in de buurt aantreft. Een eigen kledingstijl en eigen carnavalsliedjes in hun dialect en over hun stad. Weken aan een stuk bestaat het leven voor deze Brabanders uit hun Vastenavend ieder op zijn manier. Met worstenbrood in hun bontjassen, spekjes in hun broekzakken en bier in hun hand.

Besmet

Mensen uit deze streek zijn erdoor besmet. Degene die lang geleden zijn verhuist komen hiervoor terug naar hun geboortestreek. Het volksfeest weer meemaken, beleven en ervaren. Oude bekenden tegenkomen en nieuwe mensen leren kennen. Ik mis het stukje besmetting, ik snap het niet en ga het denk ook nooit snappen. Als echte Brabantse mis ik het “carnaval-gen” en duik ik het liefst onder als ik hele bussen weer richting de stad zie rijden met de opgetuigde menigte erin.

Carnaval of Vastenavend

Carnaval of Vastenavend, hoe men het ook wilt noemen zal de dinsdag om klokslag middennacht dan zijn gedaan. Met huilende mensen op de grote markt. De saamhorigheid die zo groots aanwezig was deze afgelopen weken is dan gedaan. Men zal weer een jaartje moeten wachten en men keert weer terug tot het gewone leven tot de koorts weer opsteekt in het volgend jaar. Een volksfeest waar ik dan niets van mag snappen maar ik de saamhorigheid daarin wel weer bewonder, zeker in deze wereld waar de maatschappij steeds harder wordt maar met Carnaval we allemaal weer van elkaar houden. “Agge mar leut et!”