Dussss… het onderwerp van deze blog zou “health” moeten zijn. Juist…. Tja, wat zullen we eens zeggen? Dat ik het zelf niet weet! En dat vat het wel lekker samen momenteel, ja. Kortom, het is een beetje een verwarrende, chaotische periode, zo voelt het althans.
Mixed feelings
Ik schrijf dit zondag 7 januari. Morgen een dagje ziekenhuis met enkele afspraken. Ben echt benieuwd. Het is dat ik zelf niet echt goed weet wat te zeggen. Dat het goed gaat dus zeker niet, dat weet ik wel. Het is meer zo dat ik een dagje het idee heb een ministapje vooruit te gaan en dat er dan weer wat gebeurt waardoor ik dagen weer zo slap en raar ben als voor de ziekenhuisopname. En geloof me, dat gevoel in je lijf is bij momenten best een beetje eng. Hoeveel kan een mens hebben, denk je dan soms.
Euforie
Hebben jullie dat trouwens ook: Gaat het een iniemini fractietje beter, dan ben je zowat euforisch en ga je lekker buiten zelf je boodschappen doen. (Niks spectaculairs, gewoon even naar de apotheek en terug) Maar dan ben je nog niet halfweg en voel je dat dat een vergissing was… Maar dan moet je dus nog wel naar huis toe. De benen doen het vlot, de elektrolyten in mijn lijf slaan tilt.
Anders
Het is vooral zo verwarrend omdat deze paar weken nadat de sonde eruit is (waar mijn darmen nog zieker van werden, weet je nog?) het natuurlijk zo is dat mijn darmen even de kluts kwijt zijn en het nu helemaal niet meer weten. Niet abnormaal hoor. Dussss ook nog vaak ziek ‘s nachts: niet handig. Plus: ik moet mijn vorige dagstructuur qua maaltijden terug in de vingers krijgen na het enkele maanden anders te moeten doen.
Plannetje
Ok, dat liep dus niet echt goed. Wat doe ik dan? Me focussen op kleine tussenstappen. Typisch coachingstruukje, maar het werkt wel hoor! Kleine succesjes ipv één onhaalbaar groter doel: that’s life!
Eerst dus maar eens die voedingsstructuur terug goed oefenen, dan zit dat er in tegen dat ik morgen naar het ziekenhuis moet en ik ook de dietiste zie. Dan kunnen we van daaruit verder. Volgende stap in mijn plannetje: darmen terug tot rust krijgen. Hier heb ik dus duidelijk doktersadvies voor nodig omdat mijn lichaam deze keer anders reageert dan voordien. Het is een beetje mezelf terug anders leren kennen. Boeiend maar vermoeiend, haha!
Ik hoop zo dat als gevolg daarvan ik weer wat meer slaap zal krijgen! Dat is al maaaaaaaanden aan het opbouwen en boy o boy wat ben ik moe. Ook al omdat ik geen reserve heb en ik nog te vaak te ziek ben en mijn lijfje nu niet bepaald erg constructief omgaat met de verwerking van mijn maaltijdjes. (understatement van de dag! 😉 ) Mijn gewicht gaat daardoor alle kanten uit, maar dat nu niet bepaald hoog is, had je al wel geraden.
Dromen mag!
Weet je wat? Naast een hele rare droom vannacht die we gaan negeren hier, droomde ik nog een keer! Daarin was ik helemaal gezond. Gekleed in het wit, met een zwierig rokje aan (bye bye te dunnen beentjes!!!!) en hakje eronder. Ik had een tas onder de arm en man man man je had me moeten zien lopen! Vol zelfvertrouwen en o zo blij! Leuk he? Ik fantaseer erbij dat ik op weg was naar een leuke job. Denk je ook niet dat dat vast zo was? Wel, dat is één van de ultieme stappen uit mijn stappenplan! En ook al zou dat dan stap 10047 zijn, ik heb alle tijd… Niks mis met dromen, toch? Integendeel: dromen moet! 😉
P.S. Intussen weeral 9 januari. Weer “goe” (slecht dus) ziek en pijn en weinig slaap enz. Op dat gebied dus even status quo. Lange gesprekken gisteren, vooral de dokter nam voor haar vinnige doen echt de tijd. Conclusie: dit is onze basis, that’s it en we moeten zien te zoeken hoe dat zo comfortabel mogelijk te maken voor me. Veel trial en error en aanvaarding. Bij al mijn vragen wilde ze weten hoe ik er nu op reageer, en telkens zei ze dat ik al zo goed mogelijk op alles inspeel. Ze gaf me wel het vertrouwen dat ik echt wel mag voelen wat voor mij werkt of niet, ze weet dat ik dat niet onverantwoord ga doen. Eerst maar eens alles tot rust krijgen. Mijn plannetje? Het zo leuk mogelijk maken, natuurlijk! Want hej, ik leef wel, wat een kadootje is dat niet?
