In augustus koos ik voor mezelf. Letterlijk. Ik stopte al mijn angsten over de oordelen van anderen in een potje en besloot naar mijn hart te luisteren, wat wil ik echt? Nu, vier maanden later, is het tijd om daarop terug te kijken en vooruit te kijken naar de komende maanden.
Wat wilde ik?
Mijn belangrijkste keuze destijds was de keuze om mijn opleiding even op pauze te zetten. Ik had tijd nodig om mezelf op orde te krijgen en dat heb ik nog steeds. Ik had de start verzet naar 1 februari en daar heb ik vorige week 1 september 2018 van gemaakt.
Waarom? Simpel gezegd: omdat februari al bijna om de hoek komt kijken en ik nog maar weinig tijd voor mijzelf heb gehad. De afgelopen vier maanden stonden vol in het teken van bruiloften, verjaardagsfeestjes en babyshowers.
Nu is de decembermaand aangebroken, weer een tijd vol drukte en daarna, gelukkig, de welverdiende pauze.
Wat staat er dan op de planning?
Uitrusten, vooral veel uitrusten. Daarnaast wil ik zoveel mogelijk tijd buiten de deur doorbrengen en dan heb ik het niet over allerlei bezoekjes naar vage cafés, maar juist erop uit te trekken naar de natuur en naar de mensen die ik lief heb. Erop uit trekken neem ik soms nogal letterlijk, zo heb ik een plan voor een tripje (via Srprs.me uiteraard, want de vorige keer beviel wel). Dit keer ga ik niet alleen, maar met iemand die ik via de Srprs.me travellers groep heb ontmoet. Spannend dus.
Ik wil weer gaan schrijven
Verder wil ik ook heel graag mijn schrijfwerk weer op gaan pakken. Ik schreef altijd verhalen, soms zelfs tot boekens toe. Leuk woordgrapje, ik bedoel natuurlijk dat sommige verhalen richting een boekwerk toe liepen. Ik zou het bijzonder leuk vinden als ik de flow weer te pakken krijg. Mocht je zin hebben om oude verhalen van mij terug te lezen kan dat hier. Let op: ze zijn geschreven in mijn kinder-/tienertijd en zijn niet volledig.
Niet alleen fictieve verhalen staan op de planning, maar ik wil ook mijn eigen leven onder de loep nemen. Niet zoals ik hier flarden van mijn avonturen, gedachtes en geschiedenis vertel, maar dan echt. Al mijn herinneringen op papier, voor zover mogelijk dan. Al vind ik het doodeng om hieraan te beginnen, maar ik wil dit al zolang ik mij kan herinneren. Mijn eerste serieuze poging was toen ik 14 was. Natuurlijk ben ik bezig met vooruit gaan, maar dat lukt mij niet zonder het verleden los te laten. Ik hoop dat op deze manier te bereiken.
Maar natuurlijk, staat ook IKVW van de zomer weer op de planning, geef ik bijles en huppel ik soms mijn oude stagescholen binnen om eens even lekker bij te kletsen en natuurlijk te helpen. Ik kan niet staan toekijken terwijl zij al het werk doen!
Buiten dit om wil ik natuurlijk blijven genieten van de wonderen van de wereld, voordat ik in september weer met volle kracht vooruit ga. Nu eerst de decembermaand door komen, dat is altijd weer een flinke aanslag.
