Welkom in het Rijk der Zieken. Een titel die me een beetje in verwarring bracht. Maar soms krijg je de vraag om een boek te lezen waarvan je denkt.. wat zal dit boek mij gaan brengen. Dat had ik met dit boek van Hanna Bervoets. Maar het werd me al snel duidelijk. Samen met Clay ging ik op zoektocht naar acceptatie.
Het boek begint met het verhaal van Clay. Clay vertelt zijn verhaal in het nu, in het verleden en in het rijk der zieken. Aan het begin vond ik het een beetje verwarrend. Want waar zijn we nu in het leven van Clay? Voor hij ziek werd, nadat hij ziek was en wie was er op dit moment in zijn leven. Na een aantal hoofdstukken krijg je wel steeds beter door hoe het nu in elkaar zit.
Herkenbaarheid in het rijk der zieken
Wat ik zelf herkenbaar vind in het boek zijn de verschillende fases die Clay doorgaat. Vanaf het ziek worden, naar de zoektocht van een diagnose. Gevolgd door behandelingen, reguliere en alternatieve therapie. Vaak ook een praatgroep of forum hier en daar waardoor je andere mensen leert kennen. Sommige zijn nog in een fase voor jou en anderen zijn je al voorbij in het acceptatieproces.
Dat lijkt me ook een beetje de rode draad in het verhaal. Die zoektocht naar hoe sta ik nu in het leven met mijn chronische ziekte en wie heb ik dan nog om me heen. Clay raakt zijn liefde kwijt door omstandigheden die te maken hebben met zijn ziek zijn, maar komt ook weer iemand anders tegen. Iemand die ook chronisch ziek door Fibromyalgie. Ook zij probeert haar weg te vinden en waar Clays ziekte erkend word (Q-koortsvermoeidheidssyndroom ) is dat bij Fibromyalgie nog niet echt het geval.
Ook zij probeert haar pad te vinden in acceptatie en probeert Clay daarbij te helpen. Dit gaat natuurlijk niet altijd even makkelijk en hij geeft haar op een slecht moment de wind van voren. Wat hij aan haar uit is een reactie die veel fibro-patienten regelmatig te horen krijgen dus dat was als fibropatient zeker herkenbaar.
Verplichte kost voor chronisch zieken
Al met al vind ik het een boek wat fijn wegleest als je door de eerste hoofdstukken heen bent. Het geeft een hoop herkenbaarheid. Je ziet ook duidelijk de overeenkomsten tussen de echte wereld en het rijk der zieken. Alhoewel dat een bijna onwerkelijke werkelijkheid is zie je dat hij daar echt met zijn lichaam sjouwt zoals hij dat in de echte wereld eigenlijk ook doet. Zijn lichaam maakt het hem moeilijk om het leven te leiden zoals hij dat eigenlijk zou willen doen.
Ik zou het als chronisch zieke echt aanraden om dit boek eens te lezen. Je zal jezelf herkennen. Want ik denk dat wel allemaal de weg afleggen naar acceptatie. De een makkelijker dan de ander, maar uiteindelijk zal je een stukje rust moeten vinden in het chronisch ziek zijn. Hoe moeilijk dat ook is.
