Corona leerde ons dat scholen kunnen sluiten. Maar hej, laat dat geen belemmering zijn! Wijsheid ligt overal voor het rapen, als je even goed kijkt.

Toneeltje

Ik zal de scene even beschrijven voor jullie. Je ziet een vrouw, (je kent ze wel: single, geëmancipeerd enzo) in haar keuken. De vrouw in kwestie is behoorlijk saai maar ze heeft wel een zwak voor augurken. Een kleintje per keer, want meer kunnen haar gevoelige darmen niet aan, maar laat dat de pret niet drukken. Ze was er dan ook helemaal klaar voor.

Sukkel!

Staat ze daar, in die keuken met een blinkende verse pot tjokvol glimmende pareltjes van augurken. Heel optimistisch draait ze aan het deksel, goed wetende dat ze het op die manier niet kan winnen van de pot. Inderdaad, niets beweegt aan het deksel, alles beweegt aan haar lijf tot haar tong toe die uit haar mond hangt.

Oke, de handdoek dan. Omdraaien die bokaal, en rammen op zijn poepke. De handdoek verhindert een verbrijzelde hand, die les leerde de vrouw in kwestie al bij eerdere pot-open-momenten. Geen zuchtje komt onder het deksel uit.

Volgend kunstje: bepaalde botte messen uit haar bestek passen perfekt onder de randjes van het deksel. Even wringen eronder in de hoop een plop uit te lokken. Stilte. Zucht.

Een vork wil ook wel eens lukken. Resultaat: Bokaal 1, Vork 0 en kromme tanden.

Voorlopig staakt het vuren

“Weet je wat? Laat al maar“, denkt ze en zet de blinkende pot goud uit het zicht. En ze pakt de rest van haar avondmaaltje bij elkaar terwijl ze haar nederlaag verwerkt. Maar echt kapituleren gaat ze heus niet doen hoor. Ze is immers een single zelfstandige moderne geëmancipeerde vrouw weet je nog? Dus nee, echt waar, liever geen augurken dan gaan bellen bij één van de sterke valide mannen in het appartementsgebouw waar ze woont. Dat zou pas toegeven zijn.

Ontknoping of is het ontplopping?

De volgende avond maakt de vrouw zoals gewoonlijk (ze is saai, weet je nog) haar avondmaaltje klaar. Ze neemt de pot augurken uit de kast, neemt haar zakje schroevendraaiers erbij, neemt de juiste dikte en plop!

Einde.

Wijsheid

Deze scene ga ik onthouden. Ze is me immers op mijn lijf geschreven! Wijsheid valt overal te rapen. Ik weet niet of jij zo bent, maar ik betrap me er alvast wel vaker op dat ik bij heel lastige, of beangstigende problemen, zoals met mijn gezondheid, maar kan blijven malen en malen en denken en nog eens denken. Alsmaar meer vasthouden en dan plots ben je zo moegedacht dat je zover bent: je geeft je over. Aan de flow van de dingen. Meteen voel je al een brok spanning van je afglijden. En plots, vaak op heel andere manieren dan jij zelf ooit had kunnen bedenken, toont het leven je een weg, een mogelijkheid om weer mee verder te kunnen.

Ijskast

Loslaten. Het is een levenslange uitdaging. Het betekent niet kop in het zand of doen alsof de problemen of uitdagingen op je pad er niet zijn, maar ze ruimte geven om in beweging te komen. Loslaten. Vertrouwen op het leven, je eigen kracht en slimmigheid, op de goedheid in mensen. Amen. Het leven brengt je al eens een koppige bokaal augurken. En soms is het beste wat je kan doen op dit moment het volgende: ijskast open, pot augurken er weer inzetten, deurtje dicht. Even wat anders doen.