Het is weer die tijd van het jaar om lekker naar de sneeuw te gaan. Deze keer is het Oostenrijk, Kirchberg, geworden. Volgens de voorspellingen zit er veel sneeuw in de lucht dus ik ben erg benieuwd. De heenreis ging redelijk vlot, maar niet te vroeg juichen, toch nog even file gehad. We hebben er uiteindelijk 12 uur over gereden. Het dorpje ziet er erg gezellig uit. We rijden wat verder een steile helling op en daar staat ons huis voor deze week. Een gezellig huis met 3 slaapkamers, een woonkamer/keuken en balkon met heel mooi uitzicht op het dal! Iedereen was best moe van de reis dus na het eten hebben we nog even gekaart en zijn we lekker gaan slapen. De volgende ochtend was het gaan sneeuwen. We besloten na het ontbijt alle materialen te gaan regelen en de skipassen te kopen. Hierna was het al redelijk laat dus zijn we niet gelijk de piste op gegaan maar hebben we gezellig wat gedronken in het dorpje. Vervolgens besloten we om terug te gaan naar het huis en daar gezellig verder te drinken en eten. We hadden er even geen rekening mee gehouden dat het de hele dag best hard gesneeuwd had en we een steile helling op moesten rijden voordat je bij het huis was. Met slippende banden probeerden we keer op keer naar boven te rijden, zelfs achteruit was geen optie. Wat nu? Sneeuwkettingen dan maar. Dit was nog een hele klus en duurde veel langer dan verwacht, volgens een Oostenrijkse gastvrouw van een hotel blokkeerden wij haar weg. Ze bleef maar vanaf haar balkonnetje staan schreeuwen. Vet irritant! In plaats dat ze nou even kwam helpen, maar ze bleef maar zeiken. Uiteindelijk lukte het met de sneeuwkettingen en kregen we 1 auto naar boven. De andere auto bleef wat lager in een garage staan. Na 2,5 uur waren we eindelijk bij het huis aangekomen en dat voor maar 200 meter. Tijd om even op een plastic kinderslee naar beneden te sleeën haha, dat gaat echt heel hard de weg af!
De volgende ochtend zijn we op ons gemak gaan ontbijten en omkleden, klaar om de piste op te gaan. Het is natuurlijk wel vakantie dus niet te vroeg de piste op hoor. Zo eens even kijken of ik nog wel kan snowboarden na een jaar! Ik moet zowiezo altijd weer even wennen en ga met bibberende beentjes de eerste afdaling tegemoet. Nou dat viel best mee en zo zie je maar weer dat het net als fietsen is en je het niet verleerd.
[su_slider source=”media: 2314,2319,2323,2311,2310,2309,2304,2301″ link=”image” width=”900″ height=”700″ title=”no” pages=”no”]Heerlijk zo in die sneeuw en de rust om je heen. Ken je het gevoel van totale leegte, rust en ontspanning in je hoofd, dat heb ik als ik op mijn snowboard sta. Daar komt het uitzicht wat je hebt op de bergen en de besneeuwde bergtoppen met soms een zonnestraal ook nog bij, echt een fantastisch gevoel! Zo’n dagje snowboarden kost toch wel veel energie en dat vind ik het leuke aan wintersport, je hebt de hele dag al je energie verbruikt en bent in de avond rozig en moe, maar wel voldaan moe. Ik heb me ook zo gek laten maken dat ik een dagje zou gaan leren skiën. Ik kan dus helemaal niet skiën, laat staan normaal blijven staan op de ski’s. Dit heb ik 1 keer eerder gedaan in Nederland en dat ging totaal mis omdat mijn benen dan los van elkaar alle kanten op zwabberen. Geen succes dus, hierna heb ik nooit meer op ski’s gestaan. Maar goed, we hadden een deal gemaakt. Danny is een dagje gaan snowboarden, dus ik moest er echt aan geloven, Amanda op de ski’s! Gelukkig kon ik ski’s en schoenen lenen van kennissen die ook toevallig in dit gebied waren. Alsof ik nog niet zenuwachtig genoeg was, ging het ook onwijs hard sneeuwen. Nou ja, je valt dan wel zacht als je gaat haha. Daar stond ik dan op de babypiste, op ski’s, heel onwennig. Er werd me verteld wat ik moest doen en ik deed mijn best maar pfoee wat was ik bang!! Eerst gingen we een paar keer met de lopende band als lift maar na een paar keer gingen we met de sleeplift nog wat hoger. En toen stonden we boven, ooops wat nu. Rustig blijven, je kan het echt wel, gewoon doen Amanda zei ik de hele tijd tegen mezelf. Ik ging achter Danny aan met bochtjes naar beneden, als ik eenmaal bezig ben gaat het goed maar zodra ik even stil kom te staan durf ik niet meer hahaha. Snowboarden is net andersom dan skiën qua gewichtsverplaatsing. Maar het lukte best aardig en maar 1 keer gevallen wel helemaal in de knoop maar goed. Ik ben stiekem best een beetje trots op mezelf!!
Na het eten zijn we gaan rodelen. Je ging een tweepersoons skilift in met een houten slee. Wat een avontuur was dit! De baan zat vol met hobbels waardoor je af en toe een aardige smak maakte! Soms ging je zo hard dat je niet meer kon afremmen. Zo allemaal veilig beneden, nu lekker eten! You gotta love the snow!
