Maandag 11 mei
Het zonnetje scheen, Esli was vrij, Pluis en Gips waren er en ik lag lekker te genieten in mijn bikini op het balkon. Gips(het hondje van Denise & haar vriend Kevin) was bij ons omdat hij net gesteriliseerd was. Ik had speciaal voor hem een tentje gebouwd op het balkon zodat hij uit de schaduw lag en dat vond hij heerlijk!
Na dat ik lekker een boterham met Soya boter en stroop had gegeten begon ik het alweer te voelen, die gigantische pijn onder mijn linker borst en tussen mijn borsten, ik baalde.. Hoopte dat het nog zou zakken.. Na 10 minuten gaf ik het op en pakte ik mijn telefoon en belde de S(spoed)E(eisende)H(hulp) op. Na snel even om te kleden sprongen we in de auto en reden we weer naar het ziekenhuis.
Toen we er aan kwamen was het verschrikkelijk druk, we hebben ongeveer 40 minuten moeten wachten voor ik eindelijk aan een infuus zat en wat pijnstilling kreeg, geloof me, deze tussentijd is altijd een hel. De SEH arts kwam al snel bij me, een lieve jonge meid in opleiding die al gehoord had van haar leidinggevende dat als ik langs kwam het altijd raak was! Tja, ze kennen me nou eenmaal allemaal op de SEH en op de afdeling. Na wat korte vragen over wat ik gegeten had en wat voor pijnstilling ik gebruikte liet ze me weer met rust en ging Esli even naar huis om te eten en een tas voor de komende dagen in te pakken. Ondertussen had ik mijn oordopjes in gedaan en lag ik te lezen.
Na een uur begon de pijn weer toe te nemen en belde ik de verpleging om wat morfine, deze kreeg ik gelijk via het infuus en hij sloeg in als een bom. De dokter kwam net weer binnen en vroeg of het wel goed met me ging, ik zakte namelijk achterover en keek zwaar high om me heen. Ik voelde me een beetje alsof je in een film een zwerver GHB ziet gebruiken, kan je je dat voorstellen? Na een paar minuten zakte het weer en de dokter moest wel om me lachen, ze bestookte me met vragen over hoe het voelde etc. Ik begreep op dat moment weer precies waarom mensen aan deze rotzooi verslaafd kunnen raken. Ook al kan ik vanwege de pijn niet zonder pijnstilling wil ik het liefst niks gebruiken, want ik haat alles wat met drugs te maken heeft.
De dokter kwam vertellen dat ze in mijn bloed inderdaad weer zagen dat ik een ontsteking had en dat ik weer opgenomen werd, ziekenhuis opname 14 en Alvleesklierontsteking nummer 9. ( Volgende keer ga ik trakteren heb ik met de dokters afgesproken!)
Mijn excuus dat het wat dagen heeft geduurd voordat er weer een nieuwe blog online stond, dit komt omdat ze nog geen Wifi hebben in het ziekenhuis.
xoxo
Stephanie
