Ieder mens is uniek, we hebben allemaal wel iets wat ons onderscheidt van de rest. De een heeft een talenknobbel en de ander is goed met cijfers. Ik heb een hoop zinloze gaves, gaves waar je eigenlijk niets aan hebt maar die wel grappig zijn. Zo kan ik snel woorden achteruit praten. Zinnen als “Hoe gaat het?” komen razendsnel uit mijn mond als “teh taag eoh?”. Grappig, maar je kunt er verder niets mee. Zinloos eigenlijk…
Cijfergenie
Tevens als telefoonnummers die ik na één keer intoetsen onthoud door een som ervan te maken. Zo heb ik een tic om kentekens van auto’s supersnel te onthouden door middel van ezelsbruggetjes, eenmaal gezien vergeet ik nooit meer. Mijn kenteken onthoud ik met een zin gevolgd door de nummers die ik dan weer niet vergeten ben uit mijn telefoonnummercomplex. Is het een gave? Ja, misschien wel… Kun je er wat mee? Nee, denk ik?
Circusacademie
Zie mijzelf nog niet bij een sollicitatiegesprek op de vraag ‘waar ben jij goed in?’ zeggen, “nou, ik kan achterstevoren praten.” Ik denk dat de circusacademie mij zelfs nog afwijst. Of dat bij een date ik het kenteken van degene feilloos na tien seconden nog weet. Ik zal als beroepsstalker worden aangezien. Compleet zinloos dus.
Toch niet altijd zinloos
Ben ik er blij mee? Ja eigenlijk wel, vrienden zeggen vaak bij een borrelavond, “Ank, praat nog eens achterstevoren!” De beste attractie op de avond, zeg ik dan. Op parkeerplaatsen bij parkeermeters zijn vrienden vaak dankbaar met mijn geheugen als hun kenteken ingetoetst moet worden om betaling te activeren en de pizzalijn op zaterdagavond hoeft niet meer gegoogled te worden omdat ik de nummers toch wel uit mijn hoofd ken.
Agent versieren
Soms lastig. Zo werd ik enige tijd staande gehouden door een motoragent. Geheel terecht want ik had mijn gordel niet aan. Bij het uitschrijven van de boete wilde de agent mijn kentekenbewijs nog even terug om het kenteken goed in te vullen, waarop ik antwoordde: “Oh meneer de agent, dat hoeft niet want deze weet ik zo uit mijn hoofd”. Waarop de cijfers opsommende plus mijn ezelsbruggetje “5 Zalige Goedlachse Spetter 521”. Hij keek mij aan alsof ik hem net een oneerbaar voorstel had gedaan. Ik dacht dat het niet het juiste moment was om mijn zinloze gave even uit te leggen en dook vol schaamte in mijn handschoenenkastje voor de papieren.
Zinloos dus, een hoofd vol kentekens, nummers en letters achterstevoren maar niet kansloos. Iedere gek zijn gebrek zeg ik altijd maar…
