Ik voelde mij als een 6-jarige die voor het eerst naar de Efteling gaat. Hieperdepieper, vol adrenaline, met schitterende verwachtingsvolle ogen stapte ik in. Ik vond het een beetje spannend en eigenlijk ook wat gênant  want als veertig plusser mocht ik eindelijk eens een keertje meerijden met een vrachtwagen. De wereld in een dag ontdekken vanuit het oogpunt van de transport. Een soortgelijk dagje als het tv-programma “Chantal komt werken” maar dan op zijn “Ankies”. Een nuttige research want zonder transport staat tenslotte alles stil. Tot ik zelf stil kwam te staan. Letterlijk…

Schoolreisje

Als een “queen of the road” zat ik hoog en droog in de cabine. Een hele andere point of view kreeg ik op de snelweg dan als ik in mijn eigen auto zat. Er gaat een hele wereld voor je open… Net alsof je bij het schoolreisje bij de chauffeur mag zitten, dat gevoel! Meters boven iedereen uitstekend, kilometers vretend door het landschap gaan. Ongegeneerd bij de passerende automobilisten naar binnen kijkend, je verbaast je erover wat je nog ziet op dat moment…

Zonder transport staat alles stil

Misschien had ik het truckersleven wel teveel geromantiseerd want in wezen is het gewoon een lading van punt A naar punt B brengen. Vaak dezelfde routes. Maar ik zie graag alles wat mooier. De lange snelwegen, de gehaktstaven bij de benzinepomp, een snelle plaspauze onderweg. Het bracht mij in mijn gedachtes terug naar nostalgische vakanties richting Frankrijk met mijn ouders. Gewoon uren onderweg maar de vakantie was al in de auto begonnen. Ik betrapte mijzelf erop dat ik, net als in mijn kinderjaren, kentekens aan het lezen was uit welke landen deze mensen kwamen. En op een onbewaakt moment kon ik zelf eens aan de chauffeurszijde zitten en daar kwam het kind helemaal in mij naar boven! Zoveel knopjes en technologie dat ik maar niet uitgekeken raakte. Er ging er een nieuwe wereld voor mij open!

Queen of the road

Het stuur voelde als was in mijn handen. Even dacht ik nog dat ik mijn roeping was misgelopen. De achteruitkijkcamera, de automatische piloot en de fijne stoel verleidde mij net niet om hele dagen op de weg te gaan rijden. Ik ben natuurlijk al stoer door mijn wegenbouw-achtergrond maar als blonde dame hoog en droog in zo een enorme vrachtwagen zou dit wel een verrijking zijn. Als een “queen of the road” Europa doorkruisen. Het vrije leven gevoel ervaren. Voorgoed het kampeer-gevoel hebben en eind van de week voldaan thuiskomen vertellend over alle landschappen die ik die week had mogen aanschouwen. Ik snap nu dat chauffeur zijn een roeping is, je houd ervan of niet.

En ik vond het fantastisch! Echter zorgde een klein incident ervoor dat ik de slogan “Zonder transport staat alles stil” wel heel letterlijk nam. Bij het uitstappen van de cabine stond ik letterlijk stil en deed mij weer op aarde belanden. Sommige beroepen zijn niet voor Ankie weggelegd of ik moet mijn schoenkeuze gaan wisselen maar daar moet ik nog eens nodig over nadenken…